Για την Αμμόχωστο

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

με ασάλευτα τα ρίγη της ψυχής
κι ένα πικρό γιατί ξαναγυρίζω
τις αβάσταχτες νύχτες της απαντοχής
στους δρόμους μιας πολιτείας αρμενίζω
ακάλεστος προσκυνητής

χάθηκε η ομορφιά της μέρας και του κόσμου
εκεί που η θάλασσα αλλάζει το σύνορό της
έξω απο κάγκελα με πνίγει ο καημός μου
και να μήν βλέπω το χαμόγελο της
άργησε νάρθει,δάκρυ που σβήνει το φώς μου

βάρυνε πια η νύχτα χωρίς αστερισμούς
γενεών γήινα όντα την αλαλάζουν
που βρίσκομαι χωρίς αγκάλες κι ασπασμούς
ψυχρά τα ρεύματα και με τρομάζουν
πως αγνόησα τόσα νοήματα και τόσους οιωνούς

ίσκιοι και σάβανα στα βήματά μου
και μίτοι της Αριάδνης που απατούνε
οίκτος σκοτεινός νοθεύει τα κρίματά μου
άγνωστοι δρόμοι πουθενά δεν οδηγούνε
ακούω δυνατά τα σκόρπια σκιρτήματά μου

σφαλάν την πύλη κι είπα ώρα να φύγω
απο κέινου του Ιούλη κι Αύγουστου τα βάθη
το θάρρος μου έπεσε ακόμα λίγο
πιστά ας κλάψω της πολιτείας τα πάθη
αργά τα μάτια μου στη νέαν αυγή τ’ανοίγω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-07-2017