Χειρονομίες που δεσμεύουν τις στιγμές

Δημιουργός: meursault

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ηταν μια λέξη αφορμή ,παλιά και ξεχασμένη
κι είχα τα μάτια μου ορθά,γεμάτα γέλια και θάλασσες που γνέφαν.
Το είχα αντέξει για ώρα σκύβοντας το κεφάλι
αλλά όταν η φωνή ψιθύρισε στ'αυτί μου
οι θάλασσες αρχίσαν να φουσκώνουν
ώσπου ξεχείλισαν κι απ' τα βλέφαρα μου έσταξαν στο βιβλίο..
Τότε κατάλαβα πως τα παιδιά γνωρίζουν από ένστικτο
ότι οι παρηγοριές πληγώνουν πιο πολύ
κι από την ίδια την πληγή
κι ότι οι λέξεις έχουν κι άλλες σημασίεςπέρα απο αυτές που γράφουν τα βιβλία.
Τώρα μου είναι γνώριμα τα μυστικά αυτών των αισθημάτων.
Σκέπτομαι κάποιον που περπατά στην έρημο..
Ποτέ ο ορισμός δεν αποδιδει την ουσία των αισθημάτων
Πατώ την ξανθή σκόνη του δρόμου
ζηλεύω τη σταθερότητα της
ζηλεύω την απάθεια,την ανεπαίσθητη ειρωνία των δέντρων
τρομάζω μια μέλισσα που φεύγει μακρυά φωνάζοντας...

Η Μοναξιά αντέχεται..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-06-2006