ουτοπία

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ασύναχτες ορμές κυκλικά χορεύαν
σ' ένα ρυθμό αλλόκοτο, μιας εποχής χαμένης
χρόνια τώρα στα βάθη του θυμικού.
Έμοιαζε η σιωπή που
απ' τα σφιγμένα μέλη τους ανάβρυζε
σαν τη σιγή της ενοχής για λάθη γιγάντια
που σμίλεψαν το πέτρινο πρόσωπο.
Και μια αγωνία ρίζα που κράταγε
σε μια βαθιά κρυμμένη όχθη
με οδυνηρή ανάγκη
ωθούσε τα μέλη προς τα μπρος
στο μάταιο χορό τους.

Οι ανάσες κοφτές , ασθματικές σχεδόν,
ζυγώναν επικίνδυνα, σε ζώναν με μια οδύνη αρχέγονη.

Να φύγεις.
Να ντυθείς τη νύχτα.
Να γλιτώσεις.

Μα ξάφνου πάγωσες.
Τα χέρια σου κρατούσαν ένα χαρτί.

Έγραφε:

«Είσαι κι εσύ μέσα στον κύκλο`
οι ανάσες που σε ζώνουν δικές σου είναι.
Το μόνο που σου απόμεινε είναι
τα μάτια σου ν' ανοίξεις
τις αυταπάτες να σκοτώσεις
το σύμπαν σου να θρυμματίσεις».

Το’ σκισες το χαρτί με μίσος.

Οι αυταπάτες είναι πια
το μόνο που σου απόμεινε.
Κι εσύ είσαι τόσο δα μικρός
κι ο νους σου αδύναμος πολύ
για να αντέξει δίχως τη σκιά
που αυτές -απλόχερα – σου τάξαν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2006