Απίστευτο δώρο

Δημιουργός: kotsani, Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λάμπει το φεγγάρι, τρέμουν τα αιθέρια,
Πρασινοκίτρινο το χόρτο το ανθοφόρο.
Και πώς να μη λατρεύω τη γη και τα αστέρια,
Απίστευτο δικό Σου δώρο;

Εσύ μου έδωσες τις πέντε ανακριβές αισθήσεις,
Μου έδωσες τον χρόνο και τον χώρο,
Και μέσα στην ομίχλη των τεχνών ψάχνω τις λύσεις,
Της ψυχής μου το ένστικτο τοξικοφόρο.

Κι εγώ θαυμάζω με ενθουσιασμό ντελίριου
Των ωκεανών και των βουνών την οθόνη,
Κι όλη τη δόξα του Δικού σου ήλιου,
Που τη ματιά θαμπώνει.

Και καταστρέφω άξαφνα στ’ αστεία
Όλη αυτήν την μεγαλοπρέπεια σικάτι,
Όπως χαλάει το μικρό παιδί
Από την άμμο φτιαγμένο παλάτι.

Βλαντισλάφ Χοντασέβιτς
1921 (2017)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-08-2017