Πετα Τη Μασκα Που Φορεισ……αυτο Το Προσωπειο

Δημιουργός: inokrini, Κ.L inokrini--Κατερινα Λιαρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

7-1-2011
ΠΕΤΑ ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΠΟΥ ΦΟΡΕΙΣ……ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ
(από τη συλλογη σκιαγραφημα ψυχης)

Πετα τη μασκα που φορεις, αυτό το προσωπειο!
Δες την ψυχη σου ότι ζει σ΄ένα νεκροταφειο,
Νεκρη από αισθηματα, αδεια από αγαπη
Μονο συμφερον καθαρο στου βαθους της την ακρη!
Και τριγυρνας και αβολα, νιωθεις είναι για σενα,
Και εργα αγαπης προσφορας, τα εχεις πεταμενα

Μονο κερνας για το εγω! Και για εκεινο πινεις
Και την ικανοποιηση μονο για σενα δινεις
Αυτή σε νιαζει παντοτε, και τιποτε πιο κατω,
Σ’ολους κριτηριο εβαλες κι απιθωσες στον πατο,
Εσυ μον’!σκεφτεσαι ορθα ! και πραττεις! Και διαγεις,
Κι από σαραντα κυματα, τους αλλους μεταβιβαζεις

Αφρονα σκεπτεσαι ψυχη!! Αφρονα κατευθυνεις,
λογαριασμο δε θελησες ποτε σου για να δινης
οι αλλοι να λογοδοτουν! Να δεχονται την κριση,
αυτή που κανεις με το ΕΓΩ! Μ΄αυτό που εχεις ζησει
χρονια και χρονια ασκοπα χωρις καμμια αξια,
ναχει αποκΤησει δια σε αυτή η δημιουργια,
που γευεσαι ο,τι μπορεις κι αερα αναπνεεις
στα χειλη μενει η προσευχη που λες ότι μου στελνεις

Όμως εγω, το βαθος σου γνωριζω απ΄τον καθενα
Κουφια κρατας τα τρισβαθα! Τα λογια του Ποιμενα
Οσες φορες κι αν μιλησε ιδρωσες από φοβο?
Τον ενιωσες τον σεβασμο? Το δικαιο του μονο?
Στα χειλη περιφερονται για τη φιλολογια!
Όλα τα ξερεις!! Ταμαθες!! Σκετη φιλοσοφια!

«Μ’αλιμονο! Αλιμονο! Σαν η ψυχη νομιζει
Πως μονη αναγκη εχει τις! Τις σκεψεις που οριζει
Τα θελω τα επιβλητα προς αλλους αδυνατους
Για την ικανοποιηση! ΤΟΥ ΕΓΩ! Του βολεμα τους
Αλιμονο! Αλιμονο! Στου εγωιστη την ωρα,
Φωτια και λαμψη κι αστραπες! Όταν ξεσπαση η μπορα
Που ερθη απ΄τα ουρανια δικαια ν’αποδωση

Ξυπνα ψυχη!! Και μη θαρρεις! Στη δυναμη τη τοση,
Που λες πως εχεις και μπορεις και μονη καταφερνεις
Με τεοια μασκα που φορεις να ξερεις ότι γερνεις
Και ισια πια κορμοστασια , δεν εχεις για να δειξης!
Στο βαθρο του εγωισμου π’ανεβηκες να πεισης!

Κι ερχονται τα ραβδισματα! Μπας και ορθα βαδισεις!
Γιατι αλλιως εχαθηκες! Σκιες θ’ακολουθησης
Παψε τη γλωσσα τη φθαρτη μ’αχρηστα να ταιζης
Και να καυχασαι με αυτή! ‘ κει που μονο νομιζεις
Πως γινονται εισακουστα και γινονται και πραξη!

Αλιμονο! Αλιμονο! Τεοιας ψυχης τα λαθη,
Που ασχημα παθη εγιναν! Μισος! Καταλαλια!
Αυτά να ξερεις δημιουργουν και φονο και αδικια!
Φονο!! Που είναι της ψυχης!
Της κάθε μιας που δικη, η γλωσσα σου εποιησε,
Κι εκαμες καταδικη!
Αραγε συναισθανεσαι σε τι κατασταση εισαι??
Σε μενα όλα ειν’ φανερα ! στους αλλους προσποιεισαι!
ΚΙ’ ΑΛΙΜΟΝΟ, ΑΛΙΜΟΝΟ!! Μ’ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ!!!

7¨`΄01 ``2011 Κ Λ inokrini
—

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-08-2017