Ελλάδα μου, πάρε σπαθί

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φιλαράκια, ευχαριστώ πάντα γι` όλα, της πατρίδος το σημερινό...κάποτε πρέπει να τα ταξινομήσω...μα που να` βρω άκρη τώρα? αν το κάνω ποτέ τα πατριωτικά θα φτιάξω πρώτα! μ` αρέσουν, της Κουτσουμπίτσας.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εσύ για εμένα η μουσική
εσύ τα καλοκαίρια μου
τα πλουμιστά κοχύλια μου
σαν βγαίνει το φεγγάρι
εσύ ο Θεός, ο στεναγμός
χρυσοκλωστή τ` αστέρια σου
δικιά μου Ελλάδα μου ψυχή
των ποιητών τα χέρια σου

Δική μου εσύ η χαραυγή
σαν έρθουν χελιδόνια
μάνα, μητέρα μου, χλωμή
ξωκλήσι στο γαλάζιο
μια παπαρούνα πορφυρή
μες στο λευκό που εχάθει
τα ιερά σου μάρμαρα
τ` άγια σου τα πάθη

Εσύ κρινάκι στη σχισμή
στα τρίστρατα, στ` αλώνια
ζωή μου, πνοή μου, φως
της φτώχειας περηφάνια
τα χελιδόνια αγκαλιά
μες σε κεραμμυδάκι
άσπρα κυματάκια χάδια μου
το μπλέ σου μες τα πέλαγα
θλίψης, εσύ σημάδια μου

Ζωή μου εσύ, σμαραγδένια μου
ποιος ζήλεψε..τ` ουράνια σου
και τα χρυσά σπαρτά σου
τα μνήματα, που ειν των Θεών
τρανές σελίδας δόξας
αίμα ηρώων, που κυλάει
ακρογιάλια, δαντελένια σου
ψυχή, καρδιά πονάει

Το στάρι το γλυκό ψωμί
και η ζαλιά τα ξύλα
οι μαργαρίτες του Μαγιού
δυο στρείδια κολλημένα
τα διάσελα, τα ξέφωτα
πόρτα, με μπουκαμβίλιες
σε που σε πρόδωσαν δειλοί
κι ειν οι πληγές σου χίλιες

Ανάσταση, καμπαναριά, επιτάφιου θρήνος
λευκά κεράκια ταπεινά
λουσμένη, κόρη του ήλιου
που` χεις αγόρια, άτια σου
που` χεις κορίτσια νύφες
ζωή μου εσύ, πνοή μου, βιος μου
εσύ τ` άγια εικονίσματα
κόρφος μάνας! ιερός μου

Για σένα ζω, δε προσκυνώ
μον τα δικά σου χώματα
τ` Αυγούστου τα φεγγάρια σου
κυκλαμινάκι βράχου σου
νερά που` χεις μπριλάντια
στα βουνά σου οι Θεοί
δάκρυ, δικό τους στάζει
ποιοι σου ζηλέψαν τη θωριά
και τ` άδικο δικάζει

Εσύ η τιμή, εσύ προσευχή, το δείλι
εσύ η ελπίδα, η ζωή, άγιο μανουάλι
εσύ το φως, τ` όνειρο, εσύ κληρονομιά μας
εσύ στεφάνι της ελιάς και τιμημένης δάφνης
εσύ του Αιγαίου αρχόντισσα
εσύ της καρδιάς τα φυλαχτά μας
Ελλάδα μου, πάρε σπαθί
πονούν τα σωθικά μας!!!!!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-08-2017