αργοπόρησα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

αργοπόρησα στο δρόμο σου ατενίζοντας σε
που ξεχείλιζε στην ομορφιά το μπαλκόνι σου
το φώς που φωσφόριζε φωτίζοντάς σε
η πιο γλυκιά μου ελπίδα που ήσουν μόνη σου

είπα,σίγουρα κάποια αποκάλυψη θάναι κοντά
πλέριος χορτασμός ή απόλυτη νηστεία
δεν άντεξε στο αίμα το πάθος να σπαρταρά
και λύθηκε η πιο ωμή μου αναρχία

σαν σκιά κινήθηκα με μηρούς αργούς
το συναπάντημα στην ώρα μ’ένα δικό σου γνέμα
στη φαντασίωση αφημένο και στους οιωνούς
το ανήμερο θνητό μου βλέμα

περπατώντας μέσα στ’άστρα σου σαρκώθηκα
δύσκολο σαν ακούω τα στολισμένα βογκητά σου
λαλιά και μυρωδιά κι η λαχτάρα μου,θαμπώθηκα
χτυπιέμαι προχωρώντας στην πυρκαγιά σου

με δάφνη κι άνθια σαν είσαι αστερωμένη
το κατόπι σου εγώ ακολουθώ γλυτρώντας
σε κοφτερές κόκκινες πέτρες αγαπημένη
σ’αγκαλιάζω πια κατρακυλώντας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-08-2017