Παλιό ξεστράτι

Δημιουργός: Σταυρος Τζανης, Σταυρος Τζανης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το ξεστράτι

Αποψε παλι μ'έβγαλε η στράτα στο ξεστράτι,
στον καφένε που εζήσαμε μιαν εποχή καλά,
εκεια που γροίκας καθ'αργά σκοπούς του μαντολίνου
κι απ'του Γιαννιού τσι δοξαριές τον κόσμο να κεντά.
Τότες που η νιότη εδιάβαινε μέσα στο ξενινιάτο
κι'ητονε ο μονος διγαβρές τραγούδι και ρακή,
πριχού ντυθουμε τση φθοράς το μαυρισμένο ρούχο
πριχού ποδώσει ο καημός το γέλιο μας πρικύ.
Ποσες βραδιές ξοδιάσαμε για ονειρα να μιλούμε
και για στραθιές ανέγνωρες στσ'αγαπης το στρατί
μα φύγαν κι'επερασανε ογλήγορα τα χρόνια
και τρεμοπαίζει αυτούμενο στα χείλη το "γιατι".
Θύμουμαι νύχτες το Μανιά να παίζει μαντολίνο
κι'ο Μανουράς να τραγουδεί πιτήδεια και γλυκά
και 'γω να στέκω ανάδια ντως και να τσι καμαρώνω
και μονο τσ'αντρειάς σκοπούς τ'αυτί μου να γροικά.
Και τη Μελίνα να γελά το Γρίβα να πειράζει
απου μιλιά δεν του 'βγανε μονάχα το κρασί
κι'όποτε μέθα έλεγε τση ζησης του βαΐζα
κι'εμεις ν'ακούμε τ'άθωρα, στα χείλη ντου καρσί.
Πέρασε ,εφυγε ο καιρός και μας χωρίσα οι δρόμοι ,
ετούτοι που μας ένωναν την καθε μια βραδιά
κι'εδά μονάχα ερημιά βρίχνεται στο ξεστράτι
και οι μουρνιές θροΐζουνε στο χάδι του νοθιά.
'Ιντα κοντό δε θα 'δινα Θεε μου να ξαναγίνω
ένα νυχτερι δεκαεφτά χρονώ στον καφενέ
να τραγουδώ δίχως καημούς και λογισμούς και πόνους,
τση ζήσης απου θελα 'ρθει γλυκά τον αμανέ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-08-2017