Ήταν τρελός, της σάρκας χορός

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

....Λαική , φιλοσοφία....Κουτσουμπίτσας....για εμάς τους μεγάλους και τους μικρούς, όταν με τη σειρά σας, αποκτήσετε...φωλίτσα και κλωναράκια. Καλημέρα, την αγάπη μου σ` όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν έρθει Χειμώνας στη καρδιά, χτυπά..πικρά τ` αγιάζι
τρυπώνει μέσα στη ψυχή, το σώμα περονιάζει
είν η καρδιά λένε πολλοί, που ζει αιώνια
με πάθος ερωτεύεται κι όταν διαβούν τα χρόνια

Καημένη μου...φρόνιμη καρδιά, όλο κοιτάς τα πρέπει
και τι εσένα, ο εαυτός, αυτό το επιτρέπει
έχεις φωλίτσα στέρεη, σου περισσεύει αγάπη
μόνο τις νύχτες, σου κυλά, ένα σου..μόνο δάκρυ

Να ταξιδέψεις, δεν μπορείς, φύγαν όλα τα τραίνα
μες στο κουκούλι σ άφησαν, μ` όλα τα κεκτημένα
σκέφτεσαι τα δειλινά, πάντα πίσω γυρίζεις
και ένα νέο σκίρτημα, εσύ το εμποδίζεις

Γερνάς...κι όμως χτυπά, όπως τη πρώτη νιότη
εσύ μονάχη διάλεξες, το ρόλο του στρατιώτη
τη χειμωνιά έκανες ρούχο σου, δεν το φορείς για εσένα
κι όταν θα νιώσεις τρέμουλο, σκέφτεσαι πάλι τραίνα

Μες στο σταθμό, απόμεινες, στο γκρίζο το τοπίο
δε θα` ρθει..πάλι ο έρωτας και κάνει τόσο κρύο.........
τ` αραξοβόλι σου γερό, στέρεα το` χεις χτίσει
είναι η αγάπη, θησαυρός την έχεις κατακτήσει

Θυμάσαι μόνο τη καρδιά, όταν λυγούσαν γόνατα
ήταν τρελός, σάρκας χορός, μέχρι τα ξημερώματα
λεν...δε γερνούνε οι καρδιές, μια ανόητη σοφία
αφού τα κεκτημένα σου, είναι ζωής! η ουσία!

Είναι..τα κλωναράκια σου, σπουργίτια είναι πάντα
που τη φωλίτσα χρειάζονται και σέ! γλυκιά μπαλάντα
μα..έχεις φτερά το αισθάνεσαι κι όλο γυρνάς τη πλάτη
μ` αγώνα τη κατέκτησες, τη ποθητή αγάπη

Κοιτάς προς το καθρέφτη σου, σου μιλούν ρυτίδες
κι όλο φυλάγεσαι γερά...απ` της ζωής παγίδες
δεν γερνούν, λένε οι καρδιές, συ την αλήθεια κρύβεις
στη ασημί..τουφίτσα σου κι αν θα θέλες να φύγεις....

Ένα ταξίδι, τολμηρό, στο σκίρτημα του πόθου
όλο τα πρέπει σου τα δεν...τ` ανέβασμα του λόφου....
με τους ροδώνες στη σειρά!! εσύ δεν θα τ` ανέβεις!
απ` της καρδιάς το άρωμα! μον μια σταγόνα κλέβεις!!!!!!!!!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2017