θεριστάδες

Δημιουργός: **Ηώς**, Φωτεινή.Α.Κ

πάμε Θεσσαλικά και καμπίσια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

θεριστάδες...

«Εσύ κι εγώ είμαστε το φως που συνεχίζει,
το άθραυστο το λεπτοκαμωμένο στάχυ....»
(Απόσπασμα από το ποίημα του Pablo Neruda «Ποιοι αγαπηθήκαν όπως εμείς;»)


Στον πέρα κάμπο με τα στάχυα
ο λίβας κατακαίει τις καλαμιές
παράξενα μιλούν οι λυγαριές
πυρώνουνε νυχθημερόν τα βράχια
***
Τραγούδια ψιθυρίζουνε τα βράδια
το παρακάλι τους, κλάμα βουβό
η ελπίδα μοιάζει δώρο ακριβό
μα του βοριά, αργούν τα χάδια
***
Μέρες τρανές οι ώρες του καμάτου
οι θεριστάδες χάθηκαν από καιρό
οι βρύσες πιά δε στάζουνε νερό
γεύση λειψή του άρτου του σταράτου
***
Αλλάξαν οι καιροί και οι ανθρώποι
τα βόδια δεν τραβάνε πια υνί
τ'αλέτρι σκούριασε μέσ'στο παχνί
συνήθειες μας γίναν ξένοι τρόποι....
***
Και το δρεπάνι, «κύμβαλο αλαλάζον»
τη λάμψη έχασε και την αντρειά
μονάχο κρέμεται στην κανταριά
υποκατάσταστο εγίνη και...ιδιάζον...
***
Αδειάζει ο κάμπος κι η ερημιά
σαν πάχνη απλώνεται απάνω
της επαρχίας τούτης πλάνο
η Σελήνη απόμεινε η ασημιά
***
Οι μέρες του σποριά κοντεύουν
κι εκείνοι οι παλιοί αγωνιστές
τη γη κρατούν ως άλλοι εραστές
μα τα παιδιά, γι'αλλού τώρα μισεύουν...




..........φ.κ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2017