Για το καλό φαί που είχες εσύ σήμερα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Φιλαράκια μου, δεν είναι τούτα τα λόγια υπερβολή, ντρέπομαι πια να πω ότι φάγαμε καλό κρέας σήμερα, σ` αρκετούς ανθρώπους στο περιγυρό μου, λέω ψέμματα κι ας ξέρω ότι δεν είναι δική μου η ευθύνη....λυπάμαι και ντρέπομαι, ευχαριστώ να είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί πέρα απ` το ποτάμι, σου λένε ότι υπάρχει μια άλλη ζωή.
Στέκεις στην όχθη μικρή κι ανίσχυρη.
Κυλλά θολό αγριεμένο μπροστά σου, σέρνοντας ξερά, μαύρα κούρβουλα.
Κουβαλώντας θαρρείς τις αμαρτίες του κόσμου.
Δεν είναι που νοιάζεσαι πως να περάσεις απέναντι.
Είναι που δεν μπορείς ν` αντέξεις το άδικο.
Είναι που δεν μπορείς ν` αντέξεις τη φτώχεια, την ένδεια, το πόνο,
των ανθρώπων σου.
Η ανέχεια, η καταφρόνια, η ελεημοσύνη, η μιζέρια της χαμοζωής
των συνανθρώπων σου.
Άδεια τα χέρια σου και γεμάτη ψυχή.
Δεν σε νοιάζει να τη δώσεις, δεν σε νοιάζει να τη σώσεις.
Τούτες τις μέρες που λείπει το καλό φαί, η ευτυχία, τι να την κάνουν
τη ψυχή σου? κι αυτή φουρτουνιασμένη.
Μένεις στην όχθη, γυμνή κι ανίσχυρη.
Μη καρτερώντας να ταίσει ο θεός τους πεινασμένους.
Αυτό δεν το είδες ποτέ, δεν το βλέπεις, δεν θα το δεις.
Κι ένα δάκρυ κυλάει στα μέσα σου.
Για το καλό φαί που είχες εσύ σήμερα.
Μια τρικυμία εντός σου.
Να θέλεις να δώσεις, να δώσεις, ως και το τελευταίο σου ψίχουλο.
Για ν` ακούς πόσο όμορφα κελαηδούν τα κοτσύφια.
Μήπως μερέψει της ζωής σου το ταξίδι.
Μα είσαι μικρή τόσο μικρή και λιγοστό το έχειν σου.
Πέρα απ` το ποτάμι, υπάρχει λεν..ζωή αιώνια.
Δεν με νοιάζει..ω! θεοί ω! άνθρωποι!
Γεμίστε μου τα χέρια, ν` αδειάσω τη ψυχή μου, πονά.
Δώστε μου το γλυκό ψωμί να το μοιράσω.
Δώστε μου ένα δρόμο, απέναντι να φτάσω.
Γυρίζοντας, ν` αντικρίσω, να κυλούν άσπρα γιασεμιά, σ` ήσυχα
γαλήνια νερά.
Θα έχω κερδίσει το φως, το φως του κόσμου.

Μ` απέραντη αγάπη, αφιερωμένο στη Βενετσιάνα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-09-2017