Σε κονσέρτο Βιβάλντι, μ' Άνοιξης ανθούς

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φιλαράκια, πολύ σας ευχαριστώ, σήμερα ένα ρομαντικούλι....το ξέρω ότι είμαι λίγο...σάικο...μα αν δεν ήμουν πως θα έγραφα ότι μου κατέβει? έχω όμως κι Αχίλλειο πτέρνα, τη πατρίδα φιλαράκια τη δόλια μου πατρίδα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθες απόψε, γλυκά, τρυφερά, στ` όνειρό μου
σ` ένα βαλσάκι, αγκαλιά στο πλευρό μου
στροφιλλίζοντας, μ` ένα άσπρο φουστάνι
στολισμένη κρινάκια, στου Μάη στεφάνι

Στ ακριβό σου το άρωμα, βυθίστηκα φως μου
κι είπα, χορεύει, χορεύει, ο εαυτός μου
σαν ψιθύριζες, στο λαιμό, γλυκά, σ` αγαπώ
σε πρελούδιο του έρωτα, σε λατρείας σκοπό

Οι μουσικές οδηγούσαν, τ` άστρα ψυχή μου
ένα πέπλο δαντέλας, ζωής ύπαρξή μου
σαν κρατούσα απ` τη μέση, μια θεά δικιά μου
πετούσε στ ουράνια τρελά, η καρδιά μου

Με ακόρντα, φλάουτα, των βιολιών δοξάρι
μια συμφωνία ανάσας, μ` οδηγό το Φεγγάρι
οι θεοί είχαν έρθει, στα μαλλιά σου καλή μου
να δοξάσουν κι αυτοί, της αγάπης..γιορτή μου

Σε κονσέρτο Βιβάλντι, μ` Άνοιξης ανθούς
όταν μάζευα λόγια, γλυκούς στεναγμούς
ένα χάδι, ένα φιλί, στο λαιμό καδένα
ρίγη, αισθήσεων, σε κορμιά ταιριασμένα

Κι όλο χόρευες, χόρευες, στων Αγγέλων χορό
τ` άρωμά σου τρυγούσα, από κύκνου λαιμό
σ` ένα Βάλς χάθηκα, όλη νύχτα Αγγελέ μου
σ` είχα κάνει δική μου, σκεφτόμουν...Θεέ μου

Ας κρατήσουν οι χοροί, οι μουσικές, τα Φεγγάρια
της νυχτιάς οπτασία, τ` αέρινα αχνάρια
να κρατήσω δικό μου, το πέπλο, λευκό που φορούσε
τ` ονειρό μου ένα δάκρυ...στα σκοτάδια κυλούσε

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2017