το φώς σου με τύλιξε

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

το φώς σου με τύλιξε το γύρευα
να σηκώσει τη θλίψη
είναι πια να φύγω με τον άνεμο
ν'αφήσω την καταχνιά
θάχω όλο τον καιρό να βιάζομαι
στους δρόμους σου να σε κοιτάζω
αστέρι της χαραυγής μου
κοντά σου δεν έπαψα νάμαι
της μοίρας χαρίζοντας σου το χάδι
το βρεγμένο με κλωνάρι βασιλικού
ν'ανθίζεις σαν άνοιξη δροσερή
στους άγονους μόχθους της προμονής μου
στο σύνορο το ζωγραφικό της ζωής μου
που απόψε δεν ξέρει ν'αντιφεγγίζει
άλλοτε τέτοιες νύχτες τόσο επίμονα
βλέποντάς σε καταμεσής του ονείρου
έρμαιο της φευγαλέας μου στιγμής
κι άλλο δάκρυ δεν πέφτει στο χώμα
στίγμα αιώνιο που άργησε νάρθει
στην ανοιχτή πληγή να χαράζει
τον καημό της απαντοχής μου.
Η ζωή που μου έδωσες με πασίχαρη χάρη
δίπλα δίπλα στη χαρά τόσο σιμά
θάναι η ξεγνοιασιά κι η αμεριμνησία
των φωτεινών μου πλανήσεων
ανάμεσα στις πράσινες δάφνες
και στ'άσπρα γιασεμιά
έλα στη θάλασσα όλη της θάλασσα της ζωής μας
για το ταξίδι του ονείρου,να τη πηγαίνουμε μαζί
αλλόκοτοι ταξιδιώτες μες στη ρόδινη αχλύ
σε τόπους που σου μοιάζουν,χλιδή γαλήνη και ηδονή
σ'εκείνα που μας χαμογελάνε χωρίς φειδώ και φόβο
σμίγουν τα έργα των χεριών με τα φαινόμενα της νύχτας
να οργιάζει η φαντασία με φόντο την έκστασή μας
ως τα πρωινά τα φέγγη
κι νάρχεται άραγμα ορθρινό σε λιμάνια ιριδένια
παράξενη αλλαγή βαριοστολίζεται με ονείρατα
στος χρέος της νέας ώρας
πως να τα πούμε μάταια και ρευστά ,ήρθαν μα δεν παρήλθαν
οι στιγμές δεν τα συντρίβουν κι αν μικραίνουνε οι μέρες
μ'αυτά κι απ'αυτά θα ζούμε

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-10-2017