Χαμένος στο ρομάντζο

Δημιουργός: Γ. Σ . Αλεξάνδρου, Γεώργιος Συμνιανάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα κλειδιά πεταμένα στο τραπέζι.
Είχα νεύρα και τύψεις από σένα.
Η φωνή σου στο αυτί μου πάλι παίζει.
Να με βρίζει να κλαίει θυμωμένα.

Παίρνω ουίσκι και πάγο να ξεχάσω.
Να φημώσω τις σκέψεις που φωνάζουν.
Απ' την μία φοβάμαι μη σε χάσω.
Απ' την άλλη οι ζωές μας δεν ταιριάζουν.

Είμαι κομπλεξικός, είμαι ζηλιάρης.
Κι εσύ εμμονική στο παρελθόν μου.
Μα φοβάμαι το δρόμο που θα πάρεις.
Γιατί θα είσαι απούσα στο παρόν μου.

Η ζωη μας αρρώστια και κοστίζει.
Σ'αγαπώ, μ' αγαπάς όμως που πάμε.
Να γυρνάς να μου λες πώς δεν αξίζει.
Κι αντί να συμφωνώ, να λέω φοβάμαι.

Να περνάνε οι μέρες με το ζόρι.
Και να παίζεται πάλι ίδια παρτίδα.
Να μου λες δεν μου κάνεις για αγόρι.
Όμως μέσα μου να 'σαι σαν ασπίδα.

Αγανάκτησα τόσο πια με μένα.
Με τα μούτρα μου έχω πιάσει χώμα.
Τα σεντόνια απ' τα δάκρυα βρεγμένα.
Που χωρίσαμε κι έχω γίνει λιώμα.

Ύστερα από καιρό όλα περασμένα.
Συναισθήματα, κι ότι είχα υποθέσει.
Εγώ τάχα ερωτεύτηκα εσένα.
Στην παγίδα του νου μου είχα πέσει.

Ερωτεύτηκα τη δική σου ιδέα.
Που δεν έχει καμιά σχέση με σένα.
Και για σένανε δεν έχω ιδέα.
Τα 'χω πια στο κεφάλι θολωμένα.

Δεν σε γνώρισα πράγματι κι αλήθεια.
Στο ρομάντζο μου ήμουνα χαμένος.
Είχα πλάσει στον νου μου παραμύθια.
Και μου άρεσε να' μαι ένας θλιμμένος.

Ήμουν τόσο ανώριμος θυμάμαι.
Που σου έλεγα τόσα κι άλλα τόσα.
Μα να με συγχωρείς γιατί λυπάμαι.
Γιατί είχα και εγώ σκληρή τη γλώσσα.

Πώς τα φέρνει η ζωή να καταλάβεις.
Πως πονάει να ζεις για να μαθαίνεις.
Την ευθύνη σου θα την αναλάβεις.
Αν δεν θες κάθε μέρα να πεθαίνεις.

Γ. Σ. Αλεξάνδρου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-10-2017