Στο κάστρο το παλιό

Δημιουργός: Λύχνος του Αλλαδίνου

Γαϊτανίστικη αντίληψη της σύγχρονης πραγματικότητας η οποία ύπουλα εισχωρεί στο πετσί του δημιουργού και τον μετατρέπει αργά αλλά σταθερά σε απλό καταναλωτή του μεσαίου χώρου. Κοινώς άμα ο άνθρωπος πιάνει την μέση του γίνεται μεσήλικας. Καλημέρα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο κάστρο το παλιό,
σε κάποιο τοίχο σου'χα γράψει πως πεινώ,
κι είναι βαρύ το τίμημα...

Το πλήρωσα κι αυτό,
τόσο ακριβά που πια στα ρούχα δε xωρώ,
για αυτό σου στέλνω μήνυμα....

Είμαι εδώ και είσαι εκεί,
εγώ στη Βίσση είμαι και συ στη Βανδή,
είμαστε κλέφτες που τους χώσανε μαζί, στη φυλακή....

Είμαι εδώ και είσαι εκεί,
μια πεταλούδα που να πετάξει δε μπορεί
δυο αυτοκίνητα που δεν χωρούν μαζί, στην εθνική...

Στου λιμανιού το ντοκ,
σε είδα μια μέρα που 'χες κρύψει ένα χοτ-ντοκ,
και στα κρυφά το δάγκωνες...
Στο ράδιο οι Αντίκ, κι εσύ να ζεις σε ένα ατέλειωτο πικ-νικ ,
και τα κασέρια πλάκωνες...

Είμαι εδώ και είσαι εκεί,
εγώ στη Alpha και εσύ στην Εθνική,
είμαστε δύο χοντροί τραπεζικοί , αναρχικοί...

Είμαι εδώ και είσαι εκεί,
εγώ Μετέωρα κι εσύ στο Ρετζικί,
Δυο γιαπωνέζοι θυρωροί αμφιβολί -α
δεν χωρεί...

Είμαι εδώ και είσαι εκεί,
εγώ στην Όπερα κι εσύ στη Λυρική,
Και σαν θα βγούμε στην σκηνή εμείς μαζί, θα γκρεμιστεί...

Υπογραφή
Φιντέλ Κάστρο

(Ο Κάστρο έχει άστρο)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-07-2006