Δίχως σπαθιά και γιαταγάνια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, αυτό το ....μακρυνάρι...το έγραψα και πονούν τα στομάχι μου, πονάει η ψυχή μου, αν θέλετε, αν έχετε χρόνο διαβάστε το, δεν μιλούν κάθε μέρα οι άνθρωποι στην γαλανή!!!! πρέπει να τους καίει φωτιά τα στήθια, σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιορτάζει η Αθήνα φίλοι μου την απελευθερωσή της, με εκδηλώσεις, αφιερώσεις, τιμές
και τυμπανοκρουσίες, απ` την πολιτεία.
Οι απλοί Αθηναίοι, καλώς γιορτάζουν, στη μνήμη των ψυχών που χάθηκαν, των παλικαριών
που πολέμησαν σαν λιοντάρια, με μισή αρβύλα και 50 δράμια μπομπότα.
Στη μνήμη των ηρώων που δεν προσκύνησαν, των γυναικών που ζώστηκαν τ` άρματα,
έπλεξαν μάλλινα για τα παλικάρια μας, κουβάλησν ψωμί και νερό, εμψύχωσαν, τα όμορφα,
ηρωικά νιάτα της πατρίδας.
Στη μνήμη των χιλιάδων αθώων που άφησαν τη στερνή πνοή τους από την πείνα στα πεζοδρόμια
της πόλης και θάφτηκαν ομαδικά, μαζεμένοι με φτυάρια πεταμένοι στα καρότσια του δήμου.
Στην μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων, του ναζισμού και φασισμού στα στρατόπεδα του θανάτου, σε πόλεις, χωριά, βουνά, σπίτια, φυλακές, και τόσα άλλα που όλοι γνωρίζουμε.
Προς τιμήν των παππούδων μ` ένα χέρι, μ` ένα πόδι, με δίχως πόδια, που ακόμα ζουν αναμεσά μας
και γι αυτούς ψηλώνουμε, στα παιδιά που γίναν τώρα άντρες, κούτσικα τότε μια σταλιά,έκαναν
κι αυτά αντίσταση, μοιράζοντας αντιστασιακό υλικό.
Στη μνήμη και προς τιμήν όλων των Ελλήνων, των Εβραίων, των Ρομά, όλων εκείνων που ξεψύχησαν, στο Αουσβιτς στο Νταχάου, από την κτηνωδία, ανθρώπων, που δεν την χωρά ανθρώπου νους, κι είχαν όνομα, Ναζί τους έλεγαν και δεν το ξεχνούμε, δεν πρέπει να το ξεχνούμε
κι όσοι το ξέχασαν δεν αγαπούν, δεν τιμούν αυτη τη πατρίδα, δεν ζητούν το αίμα πίσω, για το μαρτυρικό Δίστομο, τα μαρτυρικά Καλάβρυτα, τους νεκρούς της Αθήνας κι όλης της Ελλάδος.
Από αυτούς που τώρα μας κουνούν το δάχτυλο προς συμμόρφωσιν, προς στας υποδείξεις.
Γιορτάζει η Αθήνα φίλοι μου, μα εγώ όχι δεν γιορτάζω κι έχω το θάρρος να το πω, δεν είμαι περήφανη για αυτούς που στήσαν την γιορτή, τους Έλληνες, που ορίζουν τις ζωές μας, ειδικά
τα τελευταία 9 χρόνια, μικροί κι ανάξιοι για να λέγονται Έλληνες.
Χωρίς γιορτή λοιπόν εγώ μια απλή Ελληνίδα, με γράμματα που τα περισσότερα τα έμαθα μόνη μου, ηθες είχα κάτσει κει χάμου στο βράχο κι είχα πιάσει κουβέντα με την Γαλανή!!Ποιος άραγε ανοίγει διάλογο με την σημαία της πατρίδας? αν είναι στα καλά του?
Κι έχει τόσα μα τόσα πολλά να της πεί....τρελός! απελπισμένος? οργισμένος?ταπεινός
και περιφρονημένος.....δεν τον φτάνουν τα χαρτιά της γης, να χωρέσουν την οργή του.
Αρνούμαι!!! δεν γιορτάζω μ` αυτούς που μου ξεπούλησαν, ξεφτίλισαν, μηδένισαν, την δικιά μου πατρίδα, μ` αυτούς που αποφάσισαν να πεινά ..πάλι..η μισή Αθήνα, να σιτίζονται οι Αθηναίοι με μακαρόνια και φακές, να περιμένουν στην ουρά στα συσσίτια, των ελεημόνων...του όλοι μαζί μπορούμε.....μ` αυτούς που ξεσπιτώνουν τον Έλληνα από το κεραμίδι της ίδιας του της ζωής, του ιδρώτα, και του μόχθου του.
Αυτούς που έκαναν δούλους τα παιδιά μας, κλαδέψανε τα όνειρά τους, έφτιαξαν νιάτα δίχως μέλλον, με 450.000. μανάδες των παιδιών των πτυχίων και του νόστου.
Ξεπουπουλιασμένη πατρίδα όπως τα χρόνια του 1950 που μας πήρε η Γερμανία σκλάβους
να δουλέψουμε εμείς να μεγαλουργήσει εκείνη.
Δεν γιορτάζω με 1.300.000 απελπισμένους άνεργους, νέους, νέες, μεσόκοπους, γυναίκες μικρές, μεγάλες, με τη θλίψη στα μάτια να περιμένουν τα ψίχουλα του ΟΑΕΔ που τα παίρνουν μόνο γύρω στους 200.000 Έλληνες.
Γίνομαι δε και θηρίο όταν με κοροιδεύουν ασύστολα, κατεβάζοντας την ανεργία 9!!! ολόκληρες μονάδες, γνωρίζοντας καλά τα στοιχεία της φίλης τους!! Ε.Κ.Τ
Συνεχίζω....αν και πολύ κουράστηκα!! Δεν έχω γιορτή σε Μια Αθήνα που έγινε ένα απέραντο ....ενοικιάζεται... μικρομάγαζα, μικροεπιχειρήσεις, λουκέτα και λουκέτα, ανασφάλιστοι,
χρεωμένοι, πνιγμένοι, που αυτοκτονούν κάθε μέρα, κι έμποροι κι άνεργοι και...και...και
με το σκοινί που τους έδωσε η ίδια η κυβέρνηση η σημερινή κι άλλες, ίδιο είναι.
Γνωρίζουμε, κατάθλιψη έχουν τώρα στη χώρα 500.000. άνθρωποι, ειδικά άντρες!!!!!!!!!!!!!
δεν γνωρίζουμε πόσοι αυτοκτόνησαν αυτό το κρατούν καλά κρυμμένο...γνωρίζουμε επίσης
ότι στην αναμονή για σύνταξη είναι 380.000 Έλληνες!!! μαζί κι εγώ αδέρφια, δούλεψα
μόνο 37 και μισό χρόνια στην ζωή μου...χρωστώ..μην σας πω τι θα πάρω.
Οχι..δεν πάω στην γιορτή, για τους μισθούς της πείνας, τις συντάξεις αντίδωρο, τα ελαστικά
ωράρια, το 4ωρο με 230 ευρώ αμοιβή, ανύπαρκτες υπερωρίες, μαύρα παντού, γέμισε η χώρα, φόβο και τρόμο για το χαρτάκι της απόλυσης!!!!!
Εμπορευματοποίηση τ` ανθρώπου!!! σε τιμές Κινέζικου ρολογιού.
Δεν έχετε ούτε εσείς δικαίωμα στη γιορτή Εθνοπατέρες!!! θα κατέβουν τα παιδιά μας.
λίγο να ξελεγράρουν, να μην βλέπουν μόνο γκρί, να θυμηθούν ότι η Μάνα , είναι η πατρίδα
και δεν ευθύνεται αυτή που κάνουν όλα διατριβή στο δίσκο στα Καφε!! Εκεί που η Ελλάδα αναστενάζει!!))
Να μην ξεχάσω...τους έρημους τους μικροαγρότες, ψωμολυσούν κι αυτοί, οι ελιές στα κλαριά, το λάδι το χρυσάφι σε τιμή απόλυτης ξεφτίλας, το γάλα κι αυτό σε τιμή ξεφτίλας για να έχουν κέρδη μόνον 4 μεγαλοαιταιρίες και στο κάμπο πουλούν τα χωραφάκια τους οι μικροί, χρεωμένοι οι πιο πολλοί, τ` αγοράζουν οι καινούργιοι μεγαλοτσιφλικάδες, Τουρκικά βιλαέτια και πάλι Στο χωριό μου έχει πέσει πείνα κι έχω έναν αδερφό 65 χρόνων όλη μέρα σκάβει.....ακόμα για να τα κουτσοβολέψει, ένας άνθρωπος μοναχός, κι αυτός δούλεψε 45 χρόνια, σύνταξη δεν του δίνετε όλο και κάτι σας λείπει!!! ν` αφήσει τα κοκκαλάκια του!!!! πάνω στη τσάπα!! μετά...θα του δώσετε!!!!!!!!!!! .
Γιατί μωρέ να` ρθω να γιορτάσω μαζί σας??? κάνατε τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις στις Τράπεζες
για να είναι υγιείς, τους δώσατε και το ψωραλέο ποσόν, των 250 δισεκατομμυρίων, να
σφίζουν από υγεία ενώ εμείς , ο λαουτζίκος θα πεθαίνουμε.
Όχι..δεν έχω γιορτή, δεν αντέχω άλλο, να έρχονται, Αμερικάνοι, Κινέζοι, Ρώσσοι, Γάλλοι, Τούρκοι, Καταριανοί, , Ισραηλινοί, άσπροι, μαύρο κίτρινοι, ΑΠΛΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΝ!! τι θ` αγοράσουν
τι τους συμφέρει βρε αδερφέ.
Τα λιμάνια θέτε? ναι, τ` αεροδρόμια, ναι..τα οδικά μας δίχτυα ναι...λίγο παραπάνω Κρήτη να μεγαλωσετε τη Σούδα..ναι...τον Άραξο για καμιά ψιλοπυρινική κεφαλή..ναι..την Κάρπαθο? για νέα βάση..ναι..το χρυσό στη Χαλκιδική κι αλλού..ναι..τα βουνά μας τα καμένα για ανεμογεννήτριες..ναι
την ΤΡΕΝΟΣΕ ..ναι τον ΟΤΕ..ναι.. την ΔΕΗ και κάτι χρυσοφόρα της κομμάτια στην Πτολεμαίδα..ναι
τη γη μας? να περάσουν τους αγωγούς τους..ναι τον πλούτο στο Αιγαίο και Ιόνιο..ΝΑΙ!!!
Τά εργοστάσια ζάχαρης..ναι..τα εκατοντάδες πολύτιμα ορυχτά μας..ΝΑΙ ( έχουμε μεις βωξίτεες!!!!! ) να πλουτίσετε όλοι!!θέτε και την ΕΥΔΑΠ?? ΝΑΙ..ΝΑΙ.. θέτε 16-18 ακατοίκητα νησιά μας...ευτυχώς..ναι το Ελληνικό, το φιλετάκι, το πήρατε,, ναι..ναι..θ` μας αφήσετε μια τσόντα,
να έχουμε και μείς κάτι!!
Πόσα θα μπορούσα να γράψω ακόμα στ` αλήθεια, δεν αντέχω η δόλια, πλακώσαν όλοι
οι κολοσσοί εδω χάμω, κάτι ετεταιριάρες ΝΑΑΑ μετά συγχωρήσεως, άν τις γράψω θέλω δυο σελίδες ακόμα, μην ανησυχείτε δεν είναι όλες ξένες, έχουμε κι ΑΚΤΩΡ κι ΕΛΑΚΤΩΡ και ΤΕΡΝΑ
των δικών μας...καταδικών μας παιδιών.
Βρε μάθανε ότι πηδιόμαστε και πλακώσαν όλοι..(.δεν έχω τίποτα με τους γύφτους γι αυτό το άλλαξα )
Εχει προικιά η Ελλαδίτσα, χρυσαφικά, μαλάματα, μας έρχονται κι ΑΠΛΑ ΔΙΑΛΕΓΟΥΝ.
Δέκα χρόνια κοντά τα καλόπαιδα...κάνανε καλή δουλειά για τ` αφεντικά τους, τώρα η Ψωροκώσταινα έχει το βασικότερο, φτηνό εργατικό δυναμικό!!
Πάρ` τε καλέ κύριοι, ότι σας αρε΄σει, επενδύστε!!! είμαστε φτηνοί, εργατικοί, έξυπνοι! παραγωγικοί! υπάκουοι κι αμίλητοι!!!
Θα ζήσουμε όπως, όπως με τ` απαραίτητα, μας το λέτε στα κανάλια σας.
Στο Νοσοκομείο θα παίρνουμε μαζί, σεντονάκια, κουβερτούλα, μαξιλάρι, χαρτί υγείας, τα φαρμακά μας, καμιά γάζα κι ότι άλλο μπορέσουμε.
Γιατρούς έχετε...ναι πολύ καλά το ξέρουμε, τους καλύτερους!!! τα δικά μας τα παιδιά είναι,
μη ξεχνιόμαστε κύριοι...που τα πληρώνετε κι αυτά, κάτι μήνες μετά.
Γαλανή μου, σε κούρασα, σου είπα πολλά, εδώ στην σκιά σου που κάθομαι, θα μέτρησες και εσύ πόσα ΝΑΙ είπε η καρδιά μου, που είναι το ΟΧΙ να πανηγυρίσω η δόλια??
Άσε που` χω κι έννοια...μην δω κι ανηφορίζουν κείνα τα μαύρα σκυλιά, να σε ξεκρεμάσουν
και ν` ανεμίζει πάλι η σβάστικα! να την δω να κυματίζει να ψοφήσω, να γλυτώσω,, να πάω
στο γέροδιαβολο.
Άκου περιστέρα μου εσύ, γαλανή μου, όταν ήμουν παιδί στις παρελάσεις, σε κρατούσα
και ψήλωνα και θέριευα, από σπουργίτι αετός κι από κλωνί πλατάνι.
Εδω έχουμε πόλεμο, δίχως κανόνια, δίχως σπαθιά και γιαταγάνια, τιμή και περηφάνια.
Ένα πόλεμο με ησυχία αργού θανάτου, πάλι σκλαβωμένη είσαι, ψυχοραγεί η πατρίδα.
Γραμματείς και Φαρισαίοι, Ούνοι, μακελάρηδες, αγαρηνά σκυλιά, ξένοι και ντόπιοι εμπόροι.
βουβάλια, γεράκια, αρπαχτικά, νταβατζήδες και προδότες.
Τρέμω!!!!! μη σου ματώσουν τα παιδιά, μην σε πουλήσουν γαλανή μου!!!
Φεύγω όμως τώρα, έχω ταξίδι, θα πάω στην Αρχαία Μεσσήνη, στα πατρογονικά μου
μάρμαρα, εσυ την ξέρεις σίγουρα.
Θα κάτσω εκεί χάμου στο λιθαράκι μου, που έχω από παιδί, να περιμένω...
Άμα ρθούν πελάτες!!! και τους κάνει...πρώτα να μου βγάλουνε τα μάτια, να μην βλέπω πια
να μου ξεριζώσουν τ` αυτιά, να μην ακούω, να μου κόψουν ...σύριζα..την γλώσσα να μην ξαναμιλήσω, ν` ακρωτηριάσουν τα χέρια μου, να μην ξαναγράψω, να ξεριζώσουν την καρδιά μου
να μην πονάει άλλο.....τη ζωή..ας την πάρουν, ποιος νοιάζεται για μια ζωή???
ΨΥΧΗ!! όχι δεν θα μου πάρουν, την έχω καταθέσει όλη στα χαρτι

12.10.2017
Αδαμοπούλου Γεωργία.
.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-10-2017