Συμμετρία ατάκτως ειρημένη περιβάλλει σύνολα εναρμονισμένα με τα πρέπει,
ακουμπά την πλάτη κάθε λερωμένου με σκόνη κανονικότητας διαβάτη, λούζει με τυπικότητα τη στιγμή
και χάνεται στο απέραντο ψευδαισθητικό σύμπαν που διαγράφει τα πάντα με την νομοτέλειά του.