Αφέντης Της Σιωπής , Ο

Δημιουργός: meursault

...Στην Ιδια...












οι στίχοι δεν είναι αισθήματα,είναι εμπειρίες..(Ρ.Μ Ριλκε)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του λύχνου σου το ασβεστωμένο φως θωρρεί
σάπφειρο βάραθρο μιας περασμένης αυγής συντροφικής,
απλόχωρη παλαίστρα των ματιών σου η κλίνη εκλιπαρρεί
ασώματο έρωτα,άγονο σπόρο,θλιβερή φυγή υποταγής.

************

Αφωνο ζώο η σκιά μου λιγώνεται
ιόχρωμο είδωλο που τοιχίζει εφήμερα
στα γόνατα σου ρέει και ανδρώνεται
το φως υποτάσσει κι αλυχτάει ανήμερα.

********************


Πλεούμενο αίμα η νύχτα σου ,άνυδρο μπάρκο,μια κουπαστή ηττημένη ,μια γωνιά φοβισμένη
βάρβαρος κολακας της φωνής σου ηχείο

μαύρη σημαία ο κακόσημος καπνός που ορίζει τα χέρια σου,ατσάλι γίνεται, μια μεγγενη σφιγμένη
δάγκωμα άγγελου,ακάνθινο στέφανο για θνητό και πληβείο.

**********

Στη μαγεία σου τυφλός υπομένω,ά-σ-παρτο κάστρο μιας γωνιάς απ' το χρόνο ψημένης
αχτίδα λαμπρή,κύων(!) αστέρι οδηγός,παρήγορο πάθος μιας ράχης θλιμμένης.


Χρόνος υπάρχει να γεννάς ,να σκοτώνεις,η σιγουριά της άνοιξης τριζοβολεί κι ολόγυρα σου μ'αλωνάρικους χορούς περιδιαβαίνει

μες στου μυαλού σου τα ανήλιαγα τα σπήλαια κορφολογεί και σου θυμίζει
κεινο το πτώμα που 'θαψες απ'των ματιών σου τον αιθέρα ναρκωμένο
όχι,δεν ψόφησε,αντιφεγγόντας σονέττα της καρδιάς ,γυμνός ριγεί και ανασαίνει.

Δυό πόδια πέτρινα...δυό μάτια αστέρια...κι όλα τα δάχτυλα πνιγμένα στων στηθιών σου ακουμπισμένα τις σάρκινες αυγές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-07-2006