Προς τους φυλακισμένους

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γιατί δεν μου λέτε την αλήθεια;
Γιατί μου κρύβετε τα όνειρα,
πίσω από θλιβερές οφθαλμαπάτες
και με αφήνετε στον ίσκιο;

Γιατι πετάτε στον Καιάδα,
τις στιγμές
που ζήσαμε μαζί,
σαν ξεχασμένες αναμνήσεις,
ενός κόσμου
μη πραγματικού;

Κοιτάξτε με,
για δυο λεπτά.
Αφουγκραστείτε
την καυτή μου ανάσα,
πως ξεδιπλώνεται,
σαν τον ίλιγγο
των ερωτευμένων.

Εγώ είμαι αυτός,
που αναλώθηκα,
σε περιπέτειες ξένες
και σε ντροπές,
άγνωστες προς εμένα.
Εγώ είμαι αυτός,
που ξεχύθηκα,
σαν την ορμή του ποταμού,
πάνω στις αμαρτίες.

Τίποτα δεν έχει σημασία.

Τίποτα δεν έχει σημασία.

Κάθομαι μόνος,
σ’ ένα τοπίο ερημικό,
με τους ανέμους
συντροφιά
και περιμένω,
να σκύψετε
πάνω στην ανυπαρξία
και να γεννήσετε το μέλλον,
που καραδοκεί,
για μια νέα διέξοδο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2017