Αφόρητος και λευκός

Δημιουργός: ZipBoy

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι κάποιες νύκτες με ξυπνάει
λευκός καυτός πυρετός
με καίει με πονάει και βογγάει
απ'τα ουράνια ο ίδιος ο Θεός
και 'γώ θλίβομαι σα γίνομαι παιδί
νοιώθω μονάκριβος σε μια στίβη με διαμάντια
μα με πεθαίνει το μαστίγιο που πέφτει
και τον σκοτώνει η πείνα
τον αδελφό
που δεν γνώρισα ποτέ μου
γιατί εκεί βρισκόταν ο αδόλφος
και τον έκαψε
δεν προλαβα στα μάτια να τον δώ
και ο λευκός θάνατος με ταλανίζει
και με βρύζει κάθε που πάω
να τον αφήσω
να τον κρύψω να μην τον βλέπω
με σκοτώνει κι εσύ με σκοτώνεις περισσότερο
μ'αυτό το μαστίγιο
μ'αυτη τη θυλιά που έχεις περάσει στο λαιμό μου
κι όσο ξεμακραίνω με πονά
δεν μ'αφήνει να φύγω
με πνίγει και με σκοτώνει
και με αφήνει μόνο
στους καπνούς και στο σκοτάδι
μιας άδειας πολιτείας
που δεν έμοιαζε καθόλου έτσι
όταν είχα γεννηθεί...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-07-2006