Μενεξεδιά

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Γράφτηκε στις 28.1.1987 (Διασκευή για τραγούδι: 30.10.2017)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αχ! Τα μαλλιά σου, την Άνοιξη, θα ’ναι,
σαν και την Άνοιξη, μενεξεδιά.
Ποιο ’ν’ τ’ όνομά σου, πολλοί θα ρωτάνε,
θα σε φωνάζουνε, «Μενεξεδιά».

Τον μήνα Μάρτη, π’ ανθίζουν τα κλώνια,
το παραθύρι θ’ ανοίξεις εσύ.
Μ’ ένα σου γέλιο θα λιώσεις τα χιόνια,
θα με γεμίσεις μ’ ελπίδα χρυσή.

Τον πικρ’ Απρίλη μετά, και τον Μάη,
με τη βροχή μεθυσμένη, θα κλαις.
Για την ψυχή, που μονάχη γυρνάει,
πράγματα τόσα πολλά, θα μού λες.

Θα περπατήσουμε, χέρι με χέρι,
στο μονοπάτι, ψηλά, τ’ ουρανού.
Κι όταν θα ’ρθεί το ζεστό Καλοκαίρι,
θα ’σαι και πάλι μακριά… Κι αλλουνού.

Αχ! Τα μαλλιά σου, την Άνοιξη, θα ’ναι,
σαν και την Άνοιξη, μενεξεδιά.
Ποιο ’ν’ τ’ όνομά σου, πολλοί θα ρωτάνε,
θα σε φωνάζουνε «Μενεξεδιά».

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2017