Αιών

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

..πείνασα και δεν έφερα και το παστίτσιο στη δουλειά ρε γμτ..τι παραγγέλνουν τώρα..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εδώ που λέμε το παρόν βασίλευε
Το όνειρο
Πριν από λίγα χρόνια


Και μια μικρή αμυγδαλιά
Μια λευκή λιμνούλα
Αρώματα

Σκορπούσε στα αβυθομέτρητα σκότη
Μια μικρή
Απ’ τα βουνά ξωπίσω

Της αγωνίας των ουρανών
Λύτρωση
Κι επταθαλάσσιος θρήνος

Το δαχτυλίδι επήραν
Δαίμονες
Αιθέρια Κλωθώ στο κοιμητήρι


Γυμνή ψυχή του Οκτώβρη
Φύλλα
Αίμα
Υπονοώ την μοναξιά, τον πόνο του θανάτου

Κοιμάται η καρδιά μου
Στο χρυσαφί το νότιο σύνορο
Στη στερεή βροχή, στο υγρό σύννεφο
Κάμει άνθρωπο το φώς
Ή το φως άνθρωπο
Εδώ που λέμε

Παρθένα πατρίδα
Το βλέμμα των Σεραφείμ
Ανασαίνουν τον άνεμο

Σκορπούν
Στα αγεωμέτρητα πλάτη
Τη νιότη της

Στους γυάλινους τάφους
Όπου το γέλιο είναι σύντομο
Όπου το χάδι μένει αιώνιο στην ερημιά του κορμιού
Όπου ο σύντροφος είναι αντίλαλος
Μια μικρή
Εσύ
Αδιόρατη


Πώς όμως κάτω απ τη φωνή
Πιο πάνω απ’ το τραγούδι
Με τα μαλλιά λυτά, ξανά , υπάρχεις
Άθαφτο είδωλο αστοίχειωτο από ξόρκια
Τις διαστάσεις καταλύεις
Των ονομάτων τους κανόνες όλους
Κάμεις τους θεούς σκιές
Ή τις σκιές θεούς
Και ύμνους που λέμε

Αλήθεια
Στο τρεμόπαιγμα των ρολογιών
Αιωνία της αγάπης η ύπαρξη
Στους ισχνούς μίσχους του χρόνου…


{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-10-2017