Καημένη Γη Μας

Δημιουργός: inokrini, Κ.L inokrini--Κατερινα Λιαρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καημένη Γη Μας..
από τη συλλογη εντυπωσεις


Πληγές του κόσμου, σκηνές του τρόμου
να τι μπορέσανε οι άνθρωποι στη γη
αυτή τη γνώση, αξιοποιήσαν
για το καλό τους, που το λεν καταστροφή


Και πλανηθήκαν – κι άλλους πλανήσαν
και όλοι γίναν τενεκέδες, μηχανές
που κουρδισμένοι σαν παιγνιδάκια
ακούν μονάχα του εγώ τους τις φωνές.


Πούν’ η αγάπη, η αθωότης
πόσο γογγύζει η ανθρωπότης
φυλακισμένοι μες στα κουφάρια
γεμίσαν λάθη της ψυχής τους τα αμπάρια.


Πούν η ανάσα μες στον πλανήτη
πού ‘ναι ο ήλιος, που ζεσταίνει κάθε σπίτι
κλουβιά ατσαλένια, μόνη τους έννοια
ναν’ από αίμα η δροσιά τους, μια ομπρέλα.

Σάρκες μονάχα, είν’ η τροφή τους
όρνεα – γύπες, γίναν μέσα στη ζωή τους
σκληρά θηρία, μια ουτοπία
όλη η στάση, η δική τους η πορεία


Οφθαλμαπάτες, σκληρές παγίδες
σαν τους τυφλούς που στο σκοτάδι τους δεν είδες
που θέλουν μόνοι, χωρίς πυξίδα
να σεριανάνε, δίχως να ‘χουνε ελπίδα


Γέμισ’ η γη μας, τενεκεδάκια
κάδους γεμάτους, με ανθρώπους κι ανθρωπάκια
τέρατα μόνο οργής και μίσους
βρωμιά και πόνος, μοναξιά, αίμα στους τοίχους.


Καμένη γη μας! Καημένη γη μας!
ανάσα έκανες καπνό, αίμα ανθρώπους για νερό
κα για ζωή σου!;
καημό και πίκρα, άμορφη μάζα
αποκαΐδια η μορφή σου.


κ. λ. ινοκρινι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2017