Φίλε...καταλαβαίνεις ;

Δημιουργός: ΝΙΚΑΡΧΟΣ

1986

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φίλε...καταλαβαίνεις ;
Δεν έχω λόγια για να πω,
νότες να τραγουδήσω
τις πήρε χέρι φοβερό,
μάτι τρελό... γατίσιο
και πήγε και τις έριξε
σ' άσπρο βαθύ πηγάδι
Κρυστάλλινες κλείσαν μονομιάς,
όλες του νου οι πόρτες
οι φίλοι μου προδότες
μ' αφήσαν να πνιγώ
Μέσα σε όνειρο θολό,
πετούσα και γελούσα
σε κάθε φόβο λογικό
τότε, δεν σταματούσα...

Τις σκάλες τις κατέβαινα,
μία - μία ως το τέλος
που η σκόνη ήρθε στην καρδιά
τρυπώντας με σα βέλος
Κουτάλι, σύριγγα, κερί,
το χέρι κουρασμένο,
και βλέμμα φοβισμένο
στη φλέβα καρφωμένο
Το μάτι να προσμένει
τη γλύκα που σκοτώνει
το είναι σου κλειδώνει
στα χέρια χιλίων ηδονών,
κρυφών κι ονειρικών,
μελαγχολικών...

Κι ο θάλαμος μέσα στην ομίχλη
άσπρος, εκθαμβωτικός
τρέχω και δεν προφταίνω
στα φώτα του να μπω,
να λυτρωθώ
απ' τις λευκές στολές
που ψάχνουν μέσα μου να βρουν
με την ψυχή στο στόμα
κάποιο φωτάκι λαμπερό,
να λειτουργεί ακόμα...
Κι εγώ στη νοσοκόμα
να μη μπορώ ν' αρθρώσω,
λέξη μονάχα μια να πω :
"μην τρέχεις...δε προφταίνεις...",
φίλε...καταλαβαίνεις ;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-11-2017