Οι Γερανοί - Журавли́

Δημιουργός: aridaios

αντι ποιηματος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τέλη Γενάρη. Ηλιόλουστη μέρα.
Έκανα ένα μακρινό περίπατο, δυό μεγάλα άσπρα σύννεφα στον Ουρανό και ένα σμήνος από γερανούς.
Το σήμα της νίκης. Ένα βέλος.
Έρχονταν από μακριά, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Ασκληπιός, ο Λεωνίδας, ο Καραϊσκάκης, ο Κολοκοτρώνης, ο Βελουχιώτης, ο Παναγούλης, ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης γέμισαν τον Ουρανό.
Ήταν κι άλλοι πολλοί, αμέτρητοι, ατέλειωτοι.
Δεν είδα κανέναν εν ζωή. Οι καιροί άλλαξαν.
Ο ήλιος στο δειλινό χρωμάτιζε τις σκέψεις μου. Δίπλα η θάλασσα. Πάνω ο Όλυμπος. Οι θεοί. Η Βεργίνα , το Δίον, το Κάστρο του Παντελεήμονα.
Ήλιος και θάλασσα, εύφορη γη και Ιστορία η χώρα μου.
Μπήκα στο σπίτι.
Κι έβγαλα το καπέλο μου, όταν ήρθα σε Σένα."

Οι Γερανοί - Журавли́


αντι ποιηματος
https://www.youtube.com/watch?v=c6FzK83fp-Q

https://www.youtube.com/watch?v=i-YY1yIIWQM

αλλο

https://www.youtube.com/watch?v=0YaY7RQTYJY

αλλο
https://www.youtube.com/watch?v=LX_cqkLUUkI

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος & Παραδοσιακό

Μουσική: Παραδοσιακό

1η ερμηνεία: Μαργαρίτα Ζορμπαλά

Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες
που πέσανε στη ματωμένη γη
δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ’ το χώμα
αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.

Πετούν και μας καλούν
με τις κραυγές τους
απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς
κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας
κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς.

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι
στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή
και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του
και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή.

Θα ’ρθεί μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι
στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ
σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια
όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ.

Φλωρινα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2017