Στην πόλη

Δημιουργός: ΝΙΚΑΡΧΟΣ

1984

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στις καταιγίδες των ετών, τα πέτρινα λαγούμια
κει που οι δούλοι άσκεφτα κι ακούραστα
ονείρατα μελλοντικής χαράς
εναποθέτουν τώρα,
χάνομαι μαζί τους...
Κι η πόλη που αγάπησα, που ζήτησα με πόνο
κοντά της νάβρω ανάπαυση κι εκεί να συναντήσω
της λησμονιάς την άκοπη,
την πέτρινη τη ρόδα,
αυτή η πόλη μ' έθαψε στα σπλάχνα της αιώνια...
Από αφέντης δουλικό στις τόσες απαιτήσεις
πέρασα πόρτα κι έγινα του κάθε ενός μου πόθου
σκουλήκι κάτω απ' ουρανό,
ξεσηκωτή και ψεύτη...
Κι η θάλασσα ωσάν ρηχή στα μάτια μου φαντάζει,
Μέδουσα και Λευκοθέα λες
στου πέλαγου τη λήθη
Με κάνει και αναπολώ την πρώτη μου τη βιάση
για να ζητήσω σπίτι γης
απ' την πλανεύτρα πόλη...
Στα καρβουνόσπιτα άσκοπα,
γυρίζω σαν χαμένος,
χαμένος λες στη μοναξιά, του κόσμου που ζητούσα
κι ο κόσμος της ατάραχος, ψυχρός και μονωμένος
από ομίχλη και σιωπή
δεν φέρνει αντιρρήσεις...
Ο ήλιος που έμοιαζε θεός,
θεός καλοσυνάτος,
τον βλέπω απ' το στόμα του, γλώσσες φωτιάς ξερνάει
και στέλνει τα μηνύματα θαρρείς,
στης πολιτείας την θεόρατη,
την υψικάμινό της...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-11-2017