Ζητούσες όψη

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζητούσες όψη μ' αγωνία ακοίμητη.
Χανόσουν ώρες σε ειρμούς αλλόκοτους.
Έλιωνες μέρες στην άγρια θύμηση του εαυτού σου.
Λιώναν τα σύννεφα στα δυο σου χέρια
κι ο ήλιος σε μαστίγωνε
κάγχαζε ειρωνικά την ανημπόρια σου`
Σκιά ζητούσες.
Βάδιζες ατελείωτα σε μια στεριά στεγνή
Τη θάλασσα ζητούσες.
Κι ο ουρανός σ' αγκάλιαζε σα θόλος σφραγισμένος`
ʼκρη δεν έχει αυτή η στεριά
συλλογιζόσουν
χανόσουν μέσα σου.
Ηχηρά αναφιλητά ηχούσαν παράταιρα θαρρείς
στα δυο σου μάτια
μάτια ουρανού
κραυγές αγέννητες ψυχορραγούσαν στο κορμί σου`

Και το 'ξερες πως μοναχά η θάλασσα θα σ' έσωζε.
Θα σε αγκάλιαζε απαλά με την αρμύρα της
και θα 'σουνα και πάλι ελαφρύς
κι αθώος και μικρός .
Μα η θάλασσα δε βρίσκεται
μονάχα η ξέρα σε κυνηγάει ξοπίσω
αφήνοντας βαριά
αλλόκοτα βαριά
τα χνάρια της στο κορμί σου
και είναι πια η ψυχή σου ένα σφουγγάρι
μολύβι ασήκωτο απ' τα υγρά που μέσα σου λιμνάζουν
και το μυαλό σου
αχαμνό πολύ το βάρος της ν' αντέξει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-07-2006