Μια φυσαρμόνικα παίζει

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή εβδομάδα φίλοι μου, σας ευχαριστώ πάντα πολύ....δεν θα μείνω σοβαρή για πολλές μέρες ακόμα, χρωστώ κάτι βαφτίσια!! τα ψήνω.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο ύψωμα δες.
Τ` αμούστακα παλικάρια,
με το φως στα μάτια.
Τις Μαγιοπούλες, στεφανωμένες,
με κόκκινες παπαρούνες,
δες, ανεμίζουν τα χρυσά τους μαλλιά.
Δυο κόκκινα χείλη, κεράσια,
αστράφτουν στ ουρανού το στερέωμα.
Δες..ήρθαν πουλιά, μ` άσπρα φτερά,
ήρθαν κουρέλια...
ήρθαν τα μικρά, τα ερίφια.
Μια φυσαρμόνικα παίζει...
μην φοβάσαι
ο Ήλιος γυρίζει,
λυτρώνει.

Στο ύψωμα δες.
Τα ηλιοτρόπια, κάρπισαν ,
χρυσοφόρους καρπούς.
Χίλια χέρια υψώνονται,
σιωπηρά, στης σωτηρίας..
προσκύνημα.
Τ` αγιασμένα, του ξωμάχου,
του θεριστή, του χτίστη.
Μια Αλκυόνη γιορτάζει στο
νιούτσικο κλαρί ελιάς,
έβγαλε ανθό δες...
ξημερώνει.

Στο ύψωμα δες.
Οι πάγοι έσπασαν,
φουσκώνουν τα ποτάμια.
Κρύφτηκαν οι οχιές, στις ξέρες.
Μορφές αγίων, ψηλά στο βράχο,
που στέκει τρανός.
Άκου...στα κυπαρίσσια, γελούν
οι ποιητές, στήσαν χορό, στα μάρμαρα.
Μέλισσες....μυριάδες,
στολίζουν χρυσάφια τον ουρανό,
θα τρυγήσουμε...την Αυγή θα τρυγήσουμε.
Στάσου...δες..άκου, το κελάρρισμα,
δεν στερεύουν, δεν στερεύουν...
οι πηγές...
Δες..άκου, στη γης τον αχό..
ξαστερώνει.

Διαβάζω ένα βιβλίο κι αλίευσα τρία στιχάκια, που μου άρεσαν πάρα πολύ.

Τζιτζικά μου, τζιτζικά μου,
που`σαι τάχα σκαλωμένος
και λαλείς ευτυχισμένος!!
Ζ. Παπαντωνίου.

13-11-2017
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-11-2017