To μεγαλείο της ψυχής

Δημιουργός: Αναπάντεχος, Κ.και Γ.

Καλημέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Δαχτυλίδι κόκκινο φορούσε στο ποδάρι
κι’ειχε ένα λευκό φτερό
κάθε Νοέμβρη κάθονταν
στης αυλής μου το κλωνάρι
κι’εμοιαζε μ’όνειρο, μ’αστρο αστραφτερό

Ήταν σαν άγγελος σκαστός από χορωδία
κι’εψαχνε να βρει τόπο να κρυφτεί
κι’ολοι του λέγανε να παίξει τραγωδία
και το τραγούδι του μόνο ν ‘ακουστεί

Ώσπου ξεσηκώθηκαν από την γη οι μούσες
και τον κάλεσαν μαζί να τραγουδούν
και να βάζουν πλην, σ΄όσες ειν’ απούσες
για να μην ζητάν να τους τα ξαναπεί

Κι’ομως αυτό αρνήθηκε θα’χανε τον Νοέμβρη
και το κλαδί του της αυλής
κι’ετσι καταδικάστηκε να ψάχνει για να με’βρει
για να μου τραγουδάει το μεγαλείο της ψυχής

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-11-2017