Ειν του δικαίου χαρτί

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα, απ` όταν ήμουν παιδί δυο μέρη με γοήτευαν στο κόσμο...η Μόσχα κι η Καππαδοκία το γιατί? δεν θα το μάθω ποτέ...και το ποίημα είναι...φευγάτο! το ξέρω ..έτσι μου βγήκε, ευχαριστώ, όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν πετούν οι αετοί....
Στης Καππαδοκίας τα σύννεφα..
..Η θωριά τους...
Θεός, Ελευθερία, δύναμη.
Στις σπηλιές των ανθρώπων,
χαράζει ελπίδας χαμόγελο.
Χέρια ανοιχτά, περιστέρια,
λευκά...
ματωμένες τρεις στάλες
πληγής
για την ντροπή του κόσμου.

Σφιχτοδεμένα λουριά...
Στη σάρκα ψυχών, στο κορμί αετού,
θρησκεία εαυτού..
Όσων αγάπησαν, αμάρτησαν..
δικαίως θυσιάστηκαν.
Σαν πετούν οι αετοί...
χρυσάφια, ντύνονται..
οι κόκκινες πύλες,
στις κατακόμβες της πλάσης,
στις ερημωμένες εκκλησιές
της καρδιάς μας.

Μαχαίρια, σπαθιά,
δόντια ξυράφια..
....Τα λουριά..τα λουριά...
Γίναν άσπρα άτια, στα πέρατα.
Ανεμοπόροι, χρυσαετοί,
στης Καππαδοκίας κορφές...
Μια δέηση για την αγάπη.
Ένα λυγμό για την Ελευθερία.
Ένα δάκρυ, για την ανθρωπότητα.
Μια προσευχή συγχώρεσης.
Ένα χάδι συμπόνιας.
Ένα στάχυ στη Γη.

Σαν πετούν οι αετοί....
Συντρίμμια, κομμάτια,
κουρελιασμένα ξεφτίδια,
κινούμενες σκιές.
Ανθρώπων τα λουριά,
κομμένα κατάστηθα..
Στην Καππαδοκία ψηλά..
Λεύτερες ψυχές στήσαν
απόψε γιορτή.
..Ειν του δικαίου χαρτί.....

21.11.2017
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-11-2017