Μια μολυβιά! μον..μένει

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα καλοί μου φίλοι( μ` ερέθισμα τα λόγια του φίλου Χρήστου...που τον ευχαριστώ ) ξεκινώ σήμερα μια προσπάθεια, θ` αρχίσω με την Ρωμιοσύνη...κι όταν τελειώσω, θα γράφει. Μια μολυβιά μον μένει.Σας ευχαριστώ.ι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόστασα κι έκατσα
κει στην Αρχαία Μεσσήνη
στο παιδικό μου μάρμαρο
που` χα για κομποσκοίνι............

1).............Ρωμιοσύνη...........

Μου μίλησαν για Ρωμιοσύνη
Τράνεψα και ψήλωσα
κι είδα το κυπαρίσσι,
είδα τη γέρικη ελιά,
γκρίζο φεγγάρι ντύθηκα.
Στήλωσα, μάτια.
και ψυχή.
Βάραθρα, λάφυρα, γρόσια.
Στα λαβωμένα μας σπαθιά,
να` βρω μια ριζούλα!
Θεό να έχει αδερφό,
κυπαρισσόπουλα φίλο,
φωτοδότη, ήλιο στεφάνι.
Δάκρυ,ροδόσταμο,
στη γης.
Ανθέ μου, φύλλο χρυσό,
χώμα μου εσύ,
γαλανή μου, ψυχή μου.
Χλωμή μου εσύ!
ειμαρμένη.
Ρίζες!!
.....Ατσάλι γροθιά....
Μου εσκείστει!!!!
...η καρδιά!!

Υ.Γ...Ποθώ, θαρρώ, θα με συγχωρέσει ο ποιητής,
μα η Ρωμιοσύνη είναι δικιά σας, δικιά μου, των
παιδιών μας, των παιδιών, των παιδιών μας.
.....Μια χούφτα χώμα στα χέρια.......
..............σ` ανίερων μαχαίρια!

23.11.2017
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-11-2017