Πρωί Δευτέρας

Δημιουργός: ΝΙΚΑΡΧΟΣ

1984

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το ξυπνητήρι στις εφτά και πάλι θα χτυπήσει
και θα με διώξει απ' τα χέρια του,
ο λυτρωτής ο Ύπνος
Τον διπλανό ανόρεχτα, ξανά θα χαιρετήσω
και σαν ξερά τα πόδια μου,
στο δρόμο θα τα σύρω
Στις σκέψεις τις πλακόστρωτες, τις σκουπιδοντυμένες
τη γάτα της γωνιάς που ψάχνει όλη τη μέρα,
την τύχη της να βρει μέσα στους τενεκέδες,
σαν άκαρδος θα διώξω και θα γελάσω
με την ταπεινή "ανωτερότητά" μου
Και σέρνοντας τα βάσανα μέσα σε έναν μπόγο
θα σταματήσω στην ουρά για το λεωφορείο...

Τα πρόσωπα των εργατών σαν μάσκες του θεάτρου,
ξεγελασμένες, λυπηρές και βαρυφορτωμένες
από κρασί ξεκούρασης στο διήμερο της νιότης,
μοιάζουνε να θωρούν θαρρείς, πρώτη φορά Δευτέρα
Σκυθρωποί, σκυφτοί, ανόρεχτοι κινούνε για τον στίβο
Δευτέρα σήμανε βαριά,
βαριά σαν την καρδιά μου
που φτάνει μπρος στον φιδωτό, το δρόμο του θανάτου
και σταματά στις καγκελόφρακτες,
τις πύλες του ιδρώτα
Μπροστά μας εζωντάνεψε, με μιας το εργοστάσιο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-11-2017