κάπου στο Παρίσι

Δημιουργός: Βασίλης Μακεδών, Βασίλης Ανδρώνης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

κάπου στο Παρίσι

Ζητιάνοι να παίζουν
στη μοναξιά της νύχτας
μια θλιμμένη φυσαρμόνικα
κι ένα παλιό ακορντεόν
σ΄αυτή την βροχερή πόλη
με το φτιασιδωμένο πρόσωπο.

Πεινώ διαλαλούν σ΄ένα βρώμικο
χαρτόνι, που βρήκαν στα σκουπίδια
κι εκλιπαρούν για λίγα κέρματα
άχρηστα για πολλούς
σ΄αυτήν την πόλη με τα πολύχρωμα φώτα
και το φτιασιδωμένο πρόσωπο.

Η νύχτα με την ομίχλη φαντάζει κόλαση
κι η πόλη υποταγμένη στην θλίψη
αρματωμένη με λαμπιόνια
πολύχρωμα για να ξορκίσει
την μοναξιά τη θλιβερή
κι απόκοσμη.

Αυτό το Παρίσι δεν τ΄αντέχω
η βροχή πέφτει πάνω στα δάκρυά μου
και η σκέψη μου σκαρώνει τραγούδια
μελαγχολίας κάτω από γέφυρες
σαν τις νότες μιας παλιάς κιθάρας
που παλεύει να προφυλαχτεί
από την βροχή και το κρύο.

Σ΄αυτή την κρύα πόλη θέλει
η ψυχή μου να ζήσει και να πεθάνει
για να μπορεί να ζωγραφίζει την θλίψη
ναι! σ΄αυτό το πολύβουο Παρίσι
και κάποια ψυχή που μ΄αγαπά
θα νομίσει πως την ξέχασα
και νεκρό θα με βρίσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-11-2017