Μεθούν τα χείλη

Δημιουργός: echo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εραστές στο μεσονύχτι
στον αγέρα, στη στιγμή
το φεγγάρι ρίχνει δίχτυ
και τ' απλώνει στο κορμί.
Δύο χείλη σε μια φύση
πίνουν νέκταρ στο νοτιά
σ' ένα ατέλειωτο μεθύσι
στων αγγέλων τη γωνιά.

Μεθούν τη νύχτα τα χείλη που φιλούν
σταλάζουν μέλι γι' αγάπη όταν μιλούν
Η αγάπη είναι ανάσα και νερό
αν είν' αλήθεια που αντέχει στον καιρό
Μεθούν τη νύχτα τα χείλη που φιλούν
και στην ηχώ της σιωπής παραμιλούν.

Γίναν τρένα οι αισθήσεις
μες στις ράγες του χαδιού
και γλεντούν οι παραισθήσεις
σε ρυθμούς καλοκαιριού.
Δεν υπάρχει ούτε ένα αστέρι
να μη φτάνει τώρα ο νους
που πετά σαν περιστέρι
πέρα κι απ' τους ουρανούς.

Μεθούν τη νύχτα τα χείλη που φιλούν
σταλάζουν μέλι γι' αγάπη όταν μιλούν
Η αγάπη είναι ανάσα και νερό
αν είν' αλήθεια που αντέχει στον καιρό
Μεθούν τη νύχτα τα χείλη που φιλούν
και στην ηχώ της σιωπής παραμιλούν.

Εραστές στο μεσονύχτι
στον αγέρα, στη στιγμή
το φεγγάρι ρίχνει δίχτυ
και τ' απλώνει στο κορμί.
Ένα πέλαγο γυρεύει
η ψυχή μ' αχορτασιά
από κει να αγναντεύει
των ονείρων τα νησιά.

Μεθούν τη νύχτα τα χείλη που φιλούν
σταλάζουν μέλι γι' αγάπη όταν μιλούν
Η αγάπη είναι ανάσα και νερό
αν είν' αλήθεια που αντέχει στον καιρό
Μεθούν τη νύχτα τα χείλη που φιλούν
και στην ηχώ της σιωπής παραμιλούν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-07-2006