Το κότολο

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΟ ΚΟΤΟΛΟ *

Χθες,τα πίναμ',ως συνήθως,
στο "Διοικητήριο",
κι είμαστ' αρκετοί παρόντες,
εις το προσκλητήριο.

Κάποιος, είπε, στο Βασίλη,
τον ωραίο της παρέας,
που 'ταν, κάποτε, και.. μπήχτης,
μ' ειδικότητα, στας..γραίας.

- Εκουφάθηκες, τελείως;
Βρε, ο διάολος να σε πάρει,
χθες, εχάλαγα,τον κόσμο,
και δεν έπαιρνες χαμπάρι.

Σου εφώναζα...Βασίληηη..
φώτα,..κόρνες,..τι κακό.
- Δε μου λες,..εγώ,τι φταίω,
που,δεν είσαι..θηλυκό;

Και, γυρνώντας στο Θανάση:
- Συμφωνείς; - Α,..να μ' αφήσεις...
Εγώ,..δε βάνω κότολο,
για να με χαιρετήσεις.
..................
Για ν' ακούσεις,τέτοια λόγια,
-έξυπνες ατάκες δως μου-
άξιζε να ταξιδέψεις,
απ΄τα πέρατα του κόσμου.
........
Αριστοφάν', ατύχησες.
Αν είσουν στην παρέα,
ή έστηνες,ως λεν, αυτί,
θά 'γραφες, πιο ωραία.

Ως δείγμα,θα σου έστελνα,
το "κότολο",στον Άδη,
μα θά 'ναι δώρο-άδωρο,
μια κ' είσαι στο σκοτάδι.

Αλήθεια,εις τα σκοτεινά,
θε να καλοπερνάτε.
Θα γίνατε όλοι σοφοί,
αφού δεν μελετάτε.

Εμείς, εδώ, διαβάζουμε,
μόνο τα απαραίτητα.
Πολλά, όπως το"κότολο"
τυγχάνουν,..'αμελέτητα".

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-12-2017