Οδυσσεια

Δημιουργός: vasilarias

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με την ευχή του Δία στο κατόπι
και δυο κουρέλια να τυλίγουν το κορμί σου
φεύγεις αϊτέ απ την Σινώπη
άνεμο ούριο ζητάς για το πανί σου

Του αντρωμένου η καρδιά ποτέ της δεν κιοτεύει
τα δόντια σφίγγει πολεμά και προχωρά
αντάμα με τον όλεθρο Πυρρίχιο χορεύει
για των προγόνων τα οστά σεπτά και ιερά

Μοίρες σκληρές και Λαιστρυγόνες
στη ρότα σου πετούν δόρατα βέλη
σε πάτρια νερά σε φέραν οι γοργόνες
κι ο ήλιος ο ηλιάτορας στην Πίνδο ανατέλλει

Σαν ποταμός κυλήσανε τα έτη κι οι αιώνες
οι νέοι σου υφαίνουνε απέριττο χιτώνα
με κότινους στεφάνωσαν τους τίμιους αγώνες
και σε στολίζει ταπεινά του ήλιου η ανεμώνα.

Μικρά Ασία μάνα μου κορώνα φυλαχτό μου
Τις δυο σου αγκάλες άνοιξε να βρω τον εαυτό μου
Κι αν χρόνοι άπονοι σκληροί με διώξαν μακριά σου
Κουράγιο κάνε μάνα μου γοργά θα ‘μια κοντά σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-12-2017