Παιδιά σκουπίδια, σκύβαλα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, τ` αποψινό...γραμμένο το πρωί στην κουζίνα, με μια ανάσα. Τι εύκολα κυλούν οι λέξεις πάνω στις χαρακιές!!! ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σεις προίκα μου δώσατε
ένα μαύρο τσεμπέρι
και τη ζωή μου απλώσατε
βάρος!! σ` ένα τεφτέρι...

Τοίχο μου φτιάξατε τρανό
όλον μες στη καρδιά μου
σαν κοίταγα στον ουρανό
κι έβλεπα τα κλαδιά μου.

Άνυδρα χρόνια και ξερά
κι έχειν δέκα μύγδαλα
μισό χαμόγελο, φτερά
παιδιά σκουπίδια, σκύβαλα.

Στις μάντρες στις ξερολιθιές
στις λάσπες και στα χώματα
γίνονταν οι ζωές πληγές
και οι πληγές μπαλώματα.

Πέτρες βουνά, ο ίσκιος μας
στης κοινωνίας νόμους
σαν έκαιγε το δίκιο μας
είχε σταυρό στους ώμους.

Ψυχές με περισεύματα
το δανεικό τσιτάκι
των αλλουνών τα ψέμματα
κι ένα χορό οι δράκοι!!!!!!!!!!!!!!

Ποιος αγοράζει, ποιος πουλά
τ` άδεια μας τα χέρια
ποιος χαρακώνει και λυγά
καρδιές που` χαν αστέρια.

Κλαδιά, ριζούλες θέριεψαν
στης κοινωνίας τείχη
ζωές, όνειρα στέρεψαν
άνθρωποι!! είπαν...στη τύχη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τείχη και τείχη και λυγμός
στέρηση, δύναμη, πόνος
όσα ζωγράφισε ο καημός
γίναν δικός μας νόμος.

Παρασκευή μέρα Χριστού
με μύρο και λιβάνι
στο καντηλάκι του σωσμού
μια φλογίτσα εφάνει.

Σ` όσα τρανά μας δώσατε
σ` όση περίσσια λάσπη
Άρχοντες σεις που υψώσατε
ελεημοσύνης σας...πάθη!!!!!!!!!!!!!!!!

Μισό παπούτσι, μερτικό
γροθιά! ψυχής αλυσίδα
το βύζαγμα μας, ιδανικό
μαύρο τσεμπέρι, ασπίδα!!!!!!!!!!!!!

Δικά σας.Κομμάτια, θρύψαλα!
πέτρες σας τα λιθάρια
το έχειν μας δυο μύγδαλα
στα χέρια μας, ξινάρια!!!

Αφιερωμένο στον μεγάλο αδερφό μου Τάκη, με απέραντη αγάπη.

21--12--2017
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-12-2017