Η αυλαία

Δημιουργός: liontari73, spilios

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τραγούδια τόσο πόθησα τις νύχτες να μεθύσω
άστρα να κεντήσω στο φως του φεγγαριού
τα πόδια όμως δε σήκωσα ποτέ από το χώμα
γεύση πικρή στο στόμα, διάβα μεσημεριού.
.
Μου φάνηκε στα μάτια σου πως είδα την ελπίδα
μα ήταν ηλιαχτίδα που γρήγορα περνά
κι όλο ρωτώ τον ουρανό, τα άστρα το φεγγάρι
ποιος μου την έχει πάρει κι αν θα τη βρω ξανά.
.
Στο τσίρκο τούτο ακροβατώ τη μια ως σχοινοβάτης
σαν μάγος ή αναβάτης ή γελωτοποιός
κι όταν θα κλείσει η σκηνή και πέσει η αυλαία
θα πει δυο λόγια ωραία κάποιος μυθοποιός.
.
Κι αφού τη θλίψη τους χαρούν θα φύγουνε οι φίλοι
αργά κατά το δείλι για να ξεκουραστούν
σίγουρα θ΄αναρωτηθούν,΄΄ο άνθρωπος τι σου ΄ναι΄΄
θα σταυροκοπηθούνε και θα αποκοιμηθούν.
.
Μονάχα τη καρδούλα σου το φώς μου θα τη ραίνει
όσο τη γη ζεσταίνει λάμψη πεφταστεριού
και κάθε μέρα που περνά θα πέφτει η αυλαία.
Τι σκέψη φευγαλέα! Διάβα μεσημεριού.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2017