κοφτες αναπνοες

Δημιουργός: Aris4, χωρις το 4

απο βαθυ συρταρι, να παρει λιγο αερα ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περιμενα να πεσει σκοτεινια ,
και τη βροχη , τα ιχνη μου να σβηνει
να μη με δεις, να μη σε δω
δεν χτυπησα , μη κι ελεγες να μπω.

Μη με ρωτας , μη με πονας
εχω πια παψει να απορω για οτι κανω
τι να μου πεις, τι να σου πω
χωρια μια μερα θα πεθανεις , θα πεθανω .


Δεν με κουραζει αυτη η διαδρομη
εγω παραπονο δεν εχω απ’ τη ζωη
γιατι με αφησε για λιγο να σ’ αγγιξω
προτου προσταξει αλλο δρομο να τραβηξω.
Μιαν αλλη μερα, γιατι ηρθα θα σου πω,
-κι ας μη ρωτας, κι ας μη ρωτω τον ταχυδρομο –
γιατι δεν φτανει μια αγκαλια , κι ενα φιλι ,
και ενα αντιο που ψελλισαμε στο δρομο.


Δεν φταις εσυ , δεν φταιω εγω
μιαν αλλη μερα θα σου πω ευχαριστω,
για αναμνησεις που κρατανε δυο ζωες
για τις μικρες μας, τις κοφτες αναπνοες.

Τωρα θα φυγω , κοπαζει η βροχη
δες το σημειωμα στην πορτα σου επανω
"Σαν κλεφτης περασα μοναχα μια στιγμη
τον ιδιο αερα που ανασαινεις να ανασανω ....."

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-12-2017