Παραμύθι

Δημιουργός: Stavros

Γι' όταν στην πανσέληνο βλέπεις το πρόσωπο της, γι' όταν ταξιδεύεις νύχτα στη θάλασσα και τ' αστέρια θαρρείς πως λάμπουν επειδή μοναχά υπάρχει Εκείνη, η Πολύμνια μου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στη θάλασσα ορκίζομαι, στου φεγγαριού τη λάμψη και στης πανσέληνου τη δύναμη.
Τη νύχτα στου πλοίου το κατάστρωμα, φυσά μα δεν κρυώνω γιατί ανήκω εκεί ψηλά με τ' αστέρια.
Εκεί για να σε φωτίζω, εκεί για να σ' αγκαλιάζω.
Κλείσε τα μάτια σου και έλα μαζί μου.
Μη λυπάσαι που δεν ανήκουμε εδώ.
Στον ουρανό θα ζούμε, ο ουρανός μας πρέπει,
γιατί εκεί μονάχα το σ' αγαπώ γίνεται παραμύθι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-07-2006