Εμ... Κοπελιά... Χειμώνα έχουμε

Δημιουργός: Ροδολφος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόσπασμα

*******************************
Ο ουρανός είναι τέλειος!
Έχει κέφια σήμερα η φύση...
Τόσα χρώματα... Τόση ησυχία...
Τόσα σύννεφα.
Και ούτε μια σταγόνα βροχής...
Το μόνο παρήγορο είναι το κρύο...
Αλλά - δυστυχώς - και αυτό ανεκτό...
Τι όμορφο που είναι το φθινόπωρο!
Τα φύλλα πέφτουν, τα χρώματα αλλάζουν, ο καιρός μουνταινει, χαλάει, λες και ξεσπάει σε λυγμούς από την πολύ συγκράτηση που επέβαλε επίμονο το καλοκαίρι...
Περνάει δύσκολα και αυτός...
Έχει και ο καιρός καημούς, παράπονο.
Και ας μην το λέει σε κανέναν...
Ίσως μας το λέει...
Αλλά εμείς δεν καταλαβαίνουμε...
Ίσως ο τρόπος επικοινωνίας του να είναι το αεράκι...
Ίσως μας το λέει συνεχώς, και καθώς επιβραδύνει και δυναμώνει το αεράκι προσπαθεί να το φωνάξει, προσπαθεί να το κραυγασει να ουρλιαξει!
Όμως κανένας δεν το καταλαβαίνει...
Και ο καιρός μένει μόνος.
Ανήμπορος.
Αβοήθητος.
Απροστάτευτος.
Στο έλεος της φύσης...
Αυτής της αδίστακτης και στιγερης δολοφόνου με τα μεγάλα μακριά μαύρα και αιχμηρά νύχια, και το μακρύ βυσσινί πέπλο έτοιμη να κρύψει κάθε τι καλό υπάρχει στον καιρό, τυραννοντας τον να ξεσπάσει, να τα βάλει μαζί μας,
με εμάς τους ακόμα ποιο Αβοήθητους ανθρώπους...
Έτσι ο καιρός και αυτός, κάθε φθινόπωρο προσπαθεί να κρατηθεί, προσπαθεί να αντισταθεί,
όμως η φύση είναι ύπουλη και μοχθηρή...
Προσπαθεί.
Προσπαθεί να αντισταθεί...
Ξέρεις...
Μας λυπάται ο καιρός...
Βλέπει τι γίνεται και πως...
Μας κατανοεί ο καιρός...
Μας συμπονάει και ας μην μπορεί να το πει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-01-2018