Ζωής, τα δεκανίκια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου και πάλι Καλή Χρονιά, το ψάρεψα.....δεν είναι αισιόδοξο θα έλεγα, ευτυχώς που δεν έχω πάντα τέτοια διάθεση, να είστε όλοι καλά.............να έχετε πολλά!!, πολλά!! ευρώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έπεσα και κοιμήθηκα
την αλήθεια, τρεις φορές
κι άλλη μια αρνήθηκα.

Ανέβηκα όλο το στρατί
ριζά σ` ένα πουρνάρι
ήταν τ` ανέβασμα γιορτή
όλοι της γης οι φάροι.

Έκλαψα μια, έκλαψα δυο
στο μοναχικό μου πέρασμα
έψαξα όλο μου το εγώ
και της ψυχής μου κάρφωμα.

Άνθρωποι εδώ, άνθρωποι αλλού
όλα μια ματαιότητα
εξομόλογηση εαυτού
κι η αλήθεια υπαιτιότητα..

Μόνη τραβώ στ αγκάθια μου
μόνη θα τα ξορκίζω
δικά, κρίνα κι άνθια μου
κι απ` την αρχή θ` αρχίζω.

Λόγια ψυχής μες στο χαρτί
λόγια ζωής, συνείδησης
μια ερημιά κι ένα γιατί
της ψεύτικης, μιας είδησης.

Χρόνια βουνά και τρίστρατα
κελλαριστά περάσματα
τα μονοπάτια δύσβατα
κι όσα πονούν σκεπάσματα.

Να φυλακίσουνε το νου
με Βασιλιά, τα πάθη
είναι τα λόγια τ` αλλουνού
το πιο μεγάλο αγκάθι.

Είν η σιωπή συνένοχη
σε μια χαμένη εποχή
ειν της ζωής οι ένοχοι
στ άσπρο μου χαρτί.

Ότι σημάδι έβαλες
μέσα είχε την ψυχή σου
κραυγή κι αν την έβγαλες
μιλούσες, μοναχή σου.

Σε σταύρωσαν μια και δυο
ένας σταυρός σημάδι
είδες τον άνθρωπο θεριό
με λυγμό ένα βράδυ.

Γέρασες δόλια μου καρδιά
σε πνίγει η αδικία
μοιάζεις με τα μικρά παιδιά
που κλαίνε στην γωνία.

Γυρεύουνε το δίκιο τους
κλωτσώντας τα χαλίκια
αγάπη να` χουν ίσκιο τους
ζωής τα δεκανίκια.

2--1--2018
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-01-2018