Εγώ...εδώ...είμαι η αμαρτωλή

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φιλαράκια....είναι μεγάλη υπόθεση να μπορείς ν` ακουμπάς τις σκέψεις της ημέρας απλά σ` ένα χαρτί...............για όλα και όλους, ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ είμαι μια Κομσομόλα...που μ` αρέσει ν` ανάβω κεριά
έχω μαράζι, μαράζι, βαθύ στην φτωχή μου καρδιά.

Δεν είμαι άθεη, διόλου, ευθαρσώς, σοβαρά το δηλώνω
κάνω προσευχές, μια σταλιά τον λαό τον σώνω.

Έχω καημό πολύ, πικρό, πόνο πολύ μεγάλο
με καέι με τσουρουφλίζει, εδώ θα τον βγάλω.

Η αετοφωλιά είναι στην εξοχή, έχει περίφημη θέα
κι όταν ακούω τα σήμαντρα, γλυκιά την παρέα.

Σαν σημάνει δώδεκα, δώδεκα και επτά λεπτά
όλοι οι ναοί εδώ γύρω, ειν σφαλισμένα, κλειστά.

Έχουμε, μια μεγάλη, πλούσια πολύ!! βοηθειά μου
όλο ρωτάω..πως? γιατί?και ψάχνω τα καρφιά μου.

Έχουμε οχτώ παπάδες, έναν όμορφο Αρχιμανδρίτη
κι η εκκλησιά έχει ωράριο, κλειστό του θεού το σπίτι.

Έχουμε τρεις μικρές εκκλησιές, με λίγο χρυσάφι
δώδεκα..κλειστές κι αυτές, Γιωργία μου τ` αγκάθι

Έχω, έχω, απορίες...γιατί? ψάχνω! μετρώ!
πόσο δουλεύουν οι παπάδες...προσθέτω, αφαιρώ.

Προσθέτω, αφαιρώ!!! μον αφαιρώ! ωχ!! Παναγία μου
αν δεν με νιώσει κανείς, θα ειν τρανή η τιμωρία μου.

Μου είπε..ένας ταπεινός, πολλά σκαλίζεις Γιωργία
χαμένη στ αδιέξοδα μου , τι καημός! άκρη καμία.

Αρχίζω πολλαπλασιασμούς, διαιρέσεις, νάτο βγαίνει
τρεις ωρίτσες ο καθείς, το κεράκι να μένει.

Ερωτώ ευθαρσώς, ερωτώ που να με πάρει
που ειν τα συσσίτια ρωτώ, για των φτωχών τη χάρη.

Είμαι βεβαίως, θρασύς, έκανα ερώτηση, ενοχλητική
λες κι είναι Εκάλη η Ανατολική Αττική.

Μια σιωπή, χίλιες λέξεις, πήρα για απάντηση
χιλιάδες οι πεινασμένοι, μιλώ μοναχή..με κατάνυξη.

Ναι, είμαι βαρεμένη!! θέλω τις εκκλησίες ανοιχτές
δώδεκα και επτά λεπτά, κάνω ψυχής προσευχές

Κάνω προσθέσεις!! προσθέσεις!! ο Έλληνας πόσο δουλεύει?
δεκάωρα, δωδέκαωρα , τσιμουδιά!! δεν την παλεύει.

Με τρεις ωρίτσες, τζαστ! ο κάθε μας ιερωμένος
δώδεκα..τα μεσάνυχτα!! κερί, κι ο πικραμένος.

Άμα πονέσω στη μία κι ένα κεράκι θέλω ν` ανάψω
να προσκυνήσω μια εικόνα, αν θέλω να κλάψω.

Γυρνώ στα παιδικά μου σπουδάγματα κι όλο απορώ, απορώ
τον όμορφο Αρχιμανδρίτη, τον βρήκα ρωτώ??

Γιατί ναι είμαι βλαμμένη, τα ψάχνω όλα η Κομσομόλα
για απάντηση..έλαβα ματιά!!! που τά έλεγε όλα!!!!!!!!!!!!!!

Δεν με νοιάζει που τον παπά, τον πληρώνει ο λαός
με καίει, με οργίζει, να` ναι κλειστός ο ναός.

Ρώτησα δυο..ρώτησα τρείς στις 11 και κάτι
μάζεψα αγκάθια βουνό, ματιά κακία γεμάτη

Με νοιάζει ναι, με τσουρουφλίζει, με καίει, με ψήνει
να θωρώ τους νηστικούς, κι ο κλήρος... κομποσκοίνι.

Τρεις, τέσσερις, τρεις δώδεκα, τρεις δεκαπέντε κι ένα
εγώ, εδώ,...είμαι η αμαρτωλή, παρ` τε μου και την πένα.

3--1--2018---
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-01-2018