Μετάνοια

Δημιουργός: Ροδολφος

Αυτό και αν είναι μεγαλούτσικο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και όταν πια το τέρας σου ξετρυπώνει,
έρχεται η στιγμή που ο εγωισμός σου σε θολώνει...

Δεν σε νοιάζει τι σου ξημερώνει,
ή τι σε ανταμώνει,
απλά θες να ξεφύγεις,
θες να φωνάξεις,
να ουρλιάξεις,
να πλανταξεις,
να πεις το παράπονο σου,
να περιποιηθεις τον εγωισμό σου,
να κρύψεις τις βρωμιές σου,
να θάψεις τις ατέλειες σου,
να δικαιολογησεις τις βουλές σου,
να φερθείς ως ο μπλεγμένος,
να φανείς ο καημένος...

Όμως πλέον όλα είναι φανερά...

Τα γεμάτα πίσσα, βρωμιά και κακομοιριά φτερά,
η θολωμενη και πια διαβολική ματιά,
η πετσοκομμενη και καταθλιωμενη σου κορμοστασιά,

τα χείλη με τα δόντια τα αιχμηρά, γεμάτα δηλητήριο μισανοιχτα και αυτά...

Περιμένοντας το τέλειο θύμα!
Περιμένοντας τον φταίχτη! Περιμένοντας την κατάλληλη δικαιολογία!

Δίχως τύψεις, δίχως δισταγμούς,
δίχως ανθρωπιά!

Μονάχα ενα τέρας, ένας δαίμονας, που κυριεύει όλα σου τα σωθικά.

Και όταν φτάσει ο καιρός,
όταν δεν θα έχει πια που να κρυφτεί ο εχθρός,
έρχεται στο φως.

Και αρχίζει ο πόλεμος ο αληθινός,
ο πόνος ο πραγματικός,
ο διχασμός, ο διαχωρισμός,
του σωστού και του κακού,
του αληθινού και του φτιαχτού,
του δικού σου και του ξένου.
Και αντικρίζεις στον καθρέφτη,
έναν άλλον,
έναν ξένο,
έναν ψεύτη!

Τον λυπάσαι,
τον μισείς,
τον κοιτάς και τον χλευαζεις.
Δεν ξέρεις τι να περιμένεις,
δεν ξέρεις αν πραγματικά θες να ξεμπερδεύεις...
Δεν ξέρεις αν θες το καλό ή το κακό σου...
Δεν ξέρεις αν θες να χαρείς ή να λυπηθείς, αν θες να το κρατήσεις ή να το αποχωριστείς...

Γιατί με τον καιρό έχει γίνει ενα με εσένα.

Και όταν το θέμα φτάσει στο απροχώρητο,
όταν η ψυχή σου αντικρούσει τον δαίμονα σου τον απτόητο,
όταν καταλάβεις εσύ ο ίδιος,
τι τέρας κουβαλάς μέσα σου και έρθεις στα συγκαλά σου,
αρχίζεις να μετανιώνεις...
Αρχίζεις να θυμάσαι από που ξεκίνησες και που κατέληξες...

Αρχίζεις να αναζητάς το φως,
αρχίζεις να ψάχνεις
το πως
το που
το γιατί...;

Προσπαθείς να καταλάβεις πώς έφτασες ως εκεί!
Που έγινε η στραβή!
Μα η απάντηση παραμένει κρυφή...
Διότι το τέρας σου δεν θέλει να σε αποχωριστεί,
δεν θέλει να ηττηθεί,
δεν θέλει να ρεζιλευτή!
Και παραμένεις στο κενό,
ψάχνοντας τον λόγο τον πραγματικό...
Παλεύεις με το εγώ σου,
ψάχνεις τι σημαίνει με το εσωτερικό σου...

Όμως το τέρας έχει κρυφτεί στο δίκιο το δικό σου!

Έχει καλυφθεί
πίσω από τον ανταγωνισμό σου,
πίσω από το '' καλό'' σου
πίσω από τον εγωισμό σου,
έχει γίνει πια αντικατοπτρισμός σου!

Ντυμένος με ένα πέπλο που σκεπάζει την ασχήμια,
που όμως παρόλα αυτά μυρίζεις την σαπίλα...

Καταλαβαίνεις ότι κάτι υπάρχει,
κάτι κακό,
κάτι εωσφορικό,
κάτι τρομαχτικό
κάτι επικίνδυνα μεταφυσικό...

Προσπαθείς να το ανακαλύψεις,
όμως έπειτα γεμίζεις θλίψεις, τύψεις...
Σου υπενθυμίζει ότι έχει δίκιο,
ότι έχεις ΕΣΎ δίκιο!

Όμως αυτό σε κάνει ερείπιο...

Ξανά ψάχνεις, όμως αυτήν την φορά με τρόπο ύπουλο...
Προσπαθείς να το πιάσεις στον ύπνο!
Εκείνο όμως πάντα είναι ξύπνιο...

Και έτσι ψάχνει.
Ναι!
Ξανά ψάχνεις!

Πριν προφτάσει για το δείπνο,
πριν σε κάνει ένα με τον ίδιο,
πριν σε κατασπαραξει!
Πριν χάσεις αυτήν την μάχη,
πριν φτάσεις στην δική του Ιθάκη!
Πριν στερέψει το τελευταίο σου δάκρυ,
πριν περάσεις τον οριακό σου φράχτη,
πριν σε αφομοιώσει και η ψυχή σου γίνει στάχτη!
Πριν σε πείσει,
πως εκείνος έχει το ραβδάκι,
που θα σου χαρίσει το μαγικό χαπάκι.
Που θα σου στερήσει, όλα σου τα πάθει.
Που θα σου χαρίσει απλόχερα την αγάπη,
που θα εξάλειψη την απάτη, που θα τα φτιάξει όλα!
Που θα τα κάνει να μοιάζουν όπως την αρχή,
δίχως πίεση και ταραχή,
μονάχα γαλήνη και ανακωχή,
με συγχώρεση προς όλους,
όσους ζουν σε αυτήν την ζωή...

Μα έρχεται μετά η λογική,
και σου αλλάζει την ματιά την οπτική,
και βλέπεις την αληθινή εκδοχή...

Τα χάνεις στην αρχή,
όμως ελπίζεις στην ζωή!
Ελπίζεις σε μια δύναμη μεγαλύτερη από της δικής σου της ψυχής...

Ελπίζεις σε έναν Θεό,
σε ένα μοιρτικό,
σε ένα μυστικό,
σε ένα όπλο σου παλιό,
μια μορφή
μια φωνή
μια ψυχή
ένα όνειρο
ένα όνομα
έναν άνθρωπο
έναν ανθό
μια σκέψη
μια ανάμνηση
στον καλό παλιό σου εαυτό,
κάτι δυνατό
κάτι εφικτό
στην καρδιά σου υπαρκτό,
στην ψυχή σου γενναίο και γερό,
κάτι που θα σου δώσει της ζωής το αγιασμένο νερό,
κάτι που θα εξαλείψει το τέρας σου το εφιαλτικό,
κάτι που θα έχει αποτέλεσμα καλό,
κάτι...

Αυτό το κάτι...

Μπορεί να υπάρχει και σε έναν κάτη... (γάτο)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-01-2018