Στης Ρωμιοσύνης τάφο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φιλαράκια, ένα από το ράφι, δεν ξέρω γιατί μου θυμίζει...το παιδικό μου!! ( Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου..... ) γελώ μόνη μου να είστε καλά ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η γαλανή κυμάτιζε, απάνω κει στο βράχο
μου λέγε με στεναγμό, μαράζι γιατί να` χω
στη πέτρα που καθόμουνα, ήρθε ένα περιστέρι
που λαβωμένο ήτανε, απ` του εχθρού το χέρι.

Γύρισε Λίβας, μια ελιά θαρρώ πως εξεράθει
κι εμένα η δόλια μου καρδιά, μετρά τα τόσα πάθη
όλο κοιτάζω στα ψηλά, εκεί στον Παρθενώνα
μη και ακούσω τον αχό, ετούτο τον αιώνα

Ήρθαν παιδιά, Ελληνόπουλα, παιδιά κυπαρισσάκια
δάφνες θαρρώ πως κράταγαν και άσπρα δυο κεράκια.
Μάνα...μου είπαν ησύχασε, μην κλαίγεις άλλο πια
που μάτωσαν τη γαλανή, εμπόροι στην καρδιά

Σήκω , απάνω χόρεψε, δεν τέλειωσε η ιστορία
όποιος πουλάει τα ιερά, θα` χει και τιμωρία
μην κλαις για την χιλιάκριβη, είναι του ήλιου κόρη
το αίμα της θα ξεπλυθεί, χτιστάδες και μαστόροι.

Θα μαζευτούνε στα ριζά, εμείς θα την φυλάμε
το γράφουν όλες οι γραφές, εμείς δεν προσκυνάμε.
Δίψασα...παλικάρια μου, ειμ τόσο κουρασμένη
να βλέπω εγώ την γαλανή, να είναι λασπωμένη.

Δεν τη θωρώ περήφανη, δέστε έχει λυγίσει
δεν την αφήνουν λεύτερη, ψηλά ν` ανεμίσει
σα λαβωμένη, την κοιτώ, να κλαίει για τα παιδιά της
δάκρυα τρέχουνε βροχή, από τα χρώματα της.

Χρόνια δω χάμου τη φυλλώ, στο Χάρο μη την δώσουν
τ` άγια μας τα μάρμαρα, ανίερα τ` αλώσουν
έχει ζουλάπια ένα σωρό κι αυτή έχει μαλάματα
οι εμπόροι δεν μετρούν, όσια και αγιάσματα.

Καθήστε εδώ καμάρια μου, εγώ έχω γεράσει
μη ρθει σκυλί Αγαρηνό και μου την ξεκρεμάσει.
Πονούν τα ποδαράκια μου, στο βράχο πως ν` ανέβω
να την σηκώσω στα ψηλά, ψυχή να την μερεύω.

Αετόπουλα, φεγγάρια μου, Ελληνίδας μάνα γέννα
φυλάξτε τη ρομφαία μας, την δημοκρατία εγέννα.
Φυλάξτε τη σταυραετοί, να γύρω εδώ στο βράχο
να γύρω ν` αποκοιμηθώ, στης Ρωμιοσύνης τάφο.

11--1--2018---
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2018