Δημιουργός: giannis0911, X.Ι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το χέρι άπλωσα δειλά
Ήσουν θολό τοπίο
Τι είσαι απ τα δύο
Δεν είδα ακόμα καθαρά

Με μάτια βάδισα κλειστά
Και όσο άλλαζες μορφές
Τόσο πληθαίναν κι οι μομφές
Καμιά δεν είδα διαφορά

Μον του χεριού η επαφή
Αυτή δεν χάθηκε ποτέ
Όμως ποτέ μην λες ποτέ
Μου εψιθύριζες στ αυτί

Διάφανο πάντα μυστικό
Καλά κρυμμένο φανερά
Κοίτα μου έλεγες καλά
Σ Ακούω, μα ψάχνω να σε δω

Μια διφορούμενη μορφή
Γέλιο που χάραζε στα χείλη
Ή απειλή του αγνώστου η σμίλη
Ένοιωθα πάντα στο φιλί

Πάει όμως πια τόσο καιρός
Αίνιγμα πάντα στη ψυχή
Ήμουν εγώ, ήσουν εσύ;
(Αχ πως με καίει αυτή η φωνή)
Ποιος είναι δείχνει ο τυφλός

Και πριν καλά να συστηθείς
Νοιώθεις το χέρι κρύο
Βρίσκες το φως λάμπει τ αντίο
Με τί ψυχή να κοιμηθείς…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2018