Ο παληάτσος

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από την 'Βρέχει στις γειτυονιές του νόστου'.Καλή βδομάδα σε όλες και όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο παληάτσος.

( Τραγούδι για μιά συνήθη ερωτική κατάληξη.)

Όταν μού’πες:-‘Άντε γειά!’, Κυριακή αποκρηά,
σε παγκάκι είπά να κάτσω κι’είδα δίπλα μου παληάτσο,
μαύρα βότσαλα να ρίχνει μέσ’του Ζάππειου την λίμνη,
μαύρα αναθέματα, για τα μαύρα ψέμματα!

Τού’πιασα ψιλοκουβέντα, σκύψαν κι’άκουγαν τα δέντρα,
τα λεφτά σαν είχε μάτσο δεν τον έντυνε παληάτσο,
τ’ορκιζόταν:-‘Σ’αγαπώ! Αν σε χάσω θα χαθώ!’
Όμως σαν τον φίλαγε με το ψέμμα μίλαγε!

Έκλαιγε στην αγκαλιά μου..κύλησάν στα μάγουλά μου
δάκρυα και πέσαν χάμω, μαύρα βότσαλα στην άμμο,
ζωγραφιά’χαν την καρδιά σου και γραμμένο τ’όνομά σου
μ’αίμα! ..το δικό μου αίμα, που φαρμάκωσε το ψέμμα!

Έριξά τρίά στην λίμνη, το νερό θολό εγίνη
κι’απ’το πλάϊ μου ο παληάτσος χάθηκ’έμεινα μονάχος,
να κυττάζω το νερό κι’ήτανέ πιά φανερό:
-Ο παληάτσος, δυστυχώς, εγώ ήμουν...ο φτωχός!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2018