το χρυσό κλουβί

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα πουλί είδα σ’ ακριβό κλουβί να πεταρίζει
που είχε ποτίστρες αργυρές, τάγιστρα από φιλντίσι
κι αναμεσίς στα κάγκελα κορδέλες περασμένες...
μα εκείνο αντί να κελαηδεί , να χαίρεται τον ήλιο
κλαίει με παραπόνεση την άδικη του μοίρα.

Το πλησιάζω του μιλώ, λέω του: « πουλί μου ήντα ‘χεις
εσύ έπρεπε να τραγουδείς απ’ το πρωί ως το βράδυ
που απ’ όλα τ’ άγρια πουλιά, την πιο καλή έχεις τύχη
νερό να βρίσκεις καθαρό, θροφή όση κι αν θέλεις
μακριά απ’ το χιόνι, τη βροχή, του γερακιού τον φόβο»

Και λέει μου, «αχ και να πέταγα με τ’ άλλα αγριοπούλια
κι ας έψαχνα για τη θροφή σ’ αγκαθερά λιβάδια
και το νερό ας έπινα απ’ των δεντρών τα φύλλα
κι ας είχα από πάνω μου του γερακιού τον ίσκιο...
Τι η φυλακή είναι φυλακή αν είν’ κι από χρυσάφι»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2018