Στο άπειρο Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ
Γέμισαν στάχτη
τα σκονισμένα βιβλία, στο ράφι
κιτρινισμένα φύλλα, στον άνεμο
ο καπνός, τρώει χρόνια, τα σωθικά
τα τελευταία μου πέταλα
μαράθηκαν κι έσβησαν
έτσι, όπως σβήνει
το ξεχασμένο τσιγάρο
ακουμπισμένο, σκυφτό
στα ματωμένα μου δάκτυλα
αυτά τα χέρια, τα δούλεψα
χρόνια, οι πληγές, τα πονούσαν
κι ύστερα, έσταξε πάνω τους
μια τελευταία σταγόνα, δάκρυ
νιότη πού χάθηκες; πες μου
ποιός άνεμος, πήρε μαζί του
λεπτά της ώρας, και ταφαγε;
πώς πέρασε έτσι, ο καιρός;
κι ούτε στιγμή δε χαρίστηκε
την αγκαλιά μου, απαρνήθηκε
χτυπά, στον αγέρα
το σκονισμένο παράθυρο
το νοτισμένο τζάμι
μιαράχνη σκουπίζει
λιώσ' τη, ζωή, σκότωσ' τη
καμία ψυχή δεν αξίζει
τα όνειρα, μου στέρησες
στα παιδικά χρόνια, γυρεύω
κάπου να βρω, να τα κόψω
τα ξύλα, βιβλία θα γίνουν
στο ράφι, να στέκουνε έρημα
αφημένα, στα χείλη του χρόνου
ποιός θα βρεθεί, ένα όνειρο
πριν κοιμηθεί να διαβάσει;
κανείς, δε θα νιώθει, ό,τι ένιωσα
ο φύλακας άγγελος, μ'έδιωξε
πούλησε, δυο φιλιά, τη γαλήνη μου
κι έκρυψε τη μορφή του
στις σκονισμένες σελίδες
τώρα κοιτώ, το παρόν
μοιάζει ολόιδιο με το αύριο
δεν έχω κουράγιο, να κλάψω
μα στρέφω το βλέμμα, στο άπειρο.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-07-2006 | |