Παράκληση

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

Από ντροπή, ο φουκαράς,
στη διακονιά δε 'βγήκε,
και στα σκουπίδια ψάχνοντας,
αρτίδιον ευρήκε.

Πάει καιρός, που, άνεργος
ο δόλιος, υποφέρει,
κι αισθάνετ' ανακούφιση,
που το κρατάει στο χέρι.

Μα είν΄πολύ μπαγιάτικο.
Σκληρό. Πώς να το σπάσει;
Θεέ μου, στείλε τον Υιό
τ΄αρτίδιο να κλάσσει*

Κι αν ο Υιός δεν ευκαιρεί
ή έχει απαυδήσει,
ή γι' άλλο λόγο, δε μπορεί,
υπάρχει κι άλλη λύση:

Εσύ, π΄ άλλοτε, έριξες
εξ Ουρανού το Μάνα,
βόηθα και άλλη μια φορά.
Ρίξε μας...κουραμάνα.

Για 'μάς, που για χατίρι σου,
προγκίξαμε το Δία,
αχαριστία είν' βαριά,
να δείχνεις.. ακηδία

Όπως αυτός λυπήθηκε
την Αλκυόνη, [ είδες; ]
κάμε κι Εσύ, να 'ρθούν', για 'μας...
μέρες αλκυονίδες.



* "Ιησούς, τους άρτους κλάσσας..."
άκουσε στην εκκλησία.
-Την πορδούλα σου, Χριστέ μου,
προσκυνώ! Είπ' η κυρία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2018